تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 744 |
تعداد مقالات | 7,078 |
تعداد مشاهده مقاله | 10,174,305 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,866,685 |
تاثیر دو نوع تمرین شدید بر سطح تیرودوکسین ردوکتاز یک و مالوندیآلدهید بافت بیضه موشهای صحرایی نر ویستار | ||
سوخت و ساز و فعالیت ورزشی | ||
دوره 13، شماره 1، اردیبهشت 1402، صفحه 101-115 اصل مقاله (560.92 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC) license I Open Access I | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/jme.2023.24158.286 | ||
نویسندگان | ||
مهران هاشمی1؛ آقاعلی قاسم نیان* 2؛ اکرم کریمی اصل3؛ سمانه هادی4 | ||
1کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی کاربردی، گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران | ||
2دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران | ||
3استادیار گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران. | ||
4کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی کاربردی، گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران. | ||
چکیده | ||
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تاثیر دو نوع تمرین شدید بر سطح تیرودوکسین ردوکتاز یک و مالوندیآلدهید بافت بیضه موشهای صحرایی نر ویستار بود. روش بررسی: 19سر موش نر نژاد ویستار با سن هشت هفته و با وزن 5±200گرم پس از 10جلسه آشناسازی با برنامههای تمرین و پس از وزنکشی به صورت تصادفی به سه گروه(کنترل، استقامتی شدید، تناوبی شدید) تقسیم شدند. برنامۀ تمرین استقامتی شدید شامل دویدن بر روی نوارگردان به مدت هشت هفته(پنج جلسه در هفته)و برنامۀ تمرین تناوبی شامل هشت هفته(پنج جلسه در هفته)بر روی نوارگردان انجام شد. 48ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی موشها بیهوش و تشریح شدند و بافت بیضه جدا شد. اندازهگیری میزان آنزیم تیرودوکسینردوکتازیک به روش الایزا با استفاده از اسپکتروفتومتر و همچنین غلظت مالوندیآلدهید با روش تریباربیتوریک اسید و به کمک دستگاه اسپکترومتر انجام شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. مقدار خطا نیز در سطح معنیداری 05/0≥p شد. یافتهها: پس از هشت هفته میزان آنزیم تیرودوکسین ردوکتاز یک بافت بیضه در گروه استقامتی شدید و گروه تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل بطور معنیداری بالاتر بود (05/0˂p). همچنین در میزان مالوندیآلدهید بافت بیضه در گروههای تمرین استقامتی شدید و همچنین تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنیداری ایجاد نشد (05/0p˃). نتیجهگیری: با توجه به نتایج این پژوهش شاید بتوان گفت تمرینات استقامتی شدید و تناوبی شدید موجب افزایش میزان تیرودوکسینردوکتازیک بافت بیضه شده و با ایجاد سازگاری در دستگاه آنتیاکسیدانی بدن، موجب عدم افزایش مالوندی-آلدهید شده است. | ||
کلیدواژهها | ||
تمرین استقامتی شدید؛ تمرین تناوبی شدید؛ تیرودوکسین ردوکتاز یک؛ مالوندیآلدهید؛ بیضه | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 196 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 140 |