نقش دلالت زمانی در تبیین کاربردهای حال التزامی در زبان فارسی معاصر

ابراهیمی، ح. 1388.  نگارش پیشرفته (ویژه زبان‌آموزان غیرایرانی)، بی‌جا: حمید ابراهیمی.

احمدی گیوی، ح. و ح. انوری. 1379.  دستور زبان فارسی۱، تهران: فاطمی.

اخلاقی، ف. 1386. «بایستن،‌ شدن و توانستن: سه فعل وجهی در فارسی امروز»، دستور، (۳):۸۲ -۱۳۲.

اخلاقی، ف.  1389. «بررسی رده‌شناختی متمم‌افزایی در فارسی امروز»، دستور، (۶): ۱۰۰ -۱۴۹.

ارژنگ، غ. 1387. دستور زبان فارسی امروز، تهران: قطره.

اکبری، م. و م. ولی‌پور. 1395. «نقد و تحلیل انواع وجه فعلی در فارسی»، ادب فارسی، ۶(۱): ۱- ۱۵.

انوشه، م. 1393. «ضمیر پوچ‌واژه‌ای پنهان در زبان فارسی: رویکردی کمینه‌گرا»، زبانشناسی و گویش‌های خراسان، (11): ۲۹- ۵۳.

ایلخانی‌پور، ن. 1394. صفات وجهی در زبان فارسی، تهران: مرکز.

باطنی، م. 1348. توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی، تهران: امیرکبیر.

بیضایی، ب. 1373. مسافران، تهران: روشنگران.

بیضایی، ب. 1392. سگ‌کشی، تهران: روشنگران و مطالعات زنان.

ثقفی، س. 1395 و 1396. موفقیت، ش۳۲۶، ۳۴۵ و 346.

جعفری، ف. 1390. دستور کاربردی، تهران: دانشگاه تهران، مؤسسۀ لغتنامۀ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی. 

حبیب اصفهانی، م. 1289ق. دستور سخن، استانبول.

حق‌شناس، ع. و همکاران. 1387. دستور زبان فارسی ویژۀ دوره کاردانی و کارشناسی زبان و ادبیات فارسی تربیت معلم، تهران: مدرسه.

خانلری، پ. 1377. دستورزبان فارسی، تهران: توس.  

خیامپور، ع. 1347. دستور زبان فارسی، تبریز: کتابفروشی تهران.

دایی‌جواد، ر. 1340. دستور زبان فارسی و راهنمای تجزیه و ترکیب، اصفهان: کتابفروشی تأیید.

دبیرسیاقی، م. 1345. دستور زبان فارسی، تهران: علمی.

درخشنده، پ. و م. بهرامی. 1393. هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند، تهران: روشنگران و مطالعات زنان.

درزی، ع. و ش. تفکر رضایی. 1389. «پوچ‌واژه در زبان فارسی»، پژوهش‌های زبان­شناسی، ۲(2): ۵۷ -۷۳.

ذوالنور، ر. 1348. دستور پارسی، تهران: ارغنون.

راسخ‌مهند، م. و همکاران. 1393. فرهنگ توصیفی نحو، تهران: علمی. 

رحیمیان، ج. 1390. «جنبه­های صوری و معنایی عناصر وجهی در جمله­های فارسی»، زبان و زبان­شناسی، (۱۳): ۳۳- ۵۰.

رحیمیان، ج. و ع. خرمائی. 1398. «راه­های بیان التزام و کاربردهای صورت­های التزامی در زبان فارسی»، پژوهش­های زبان­شناسی تطبیقی، 9(17): 47- 57.

رحیمیان، ج. و م. عموزاده. 1392. «افعال وجهی در زبان فارسی و بیان وجهیت»، پژوهش‌های زبانی، ۴(1): ۲۱-۴۰.

شفائی، ا. 1363. مبانی علمی دستور زبان فارسی، تهران، نوین.

صادقی، ع. و غ. ارژنگ. 1358. دستور سال دوم (آموزش متوسطه عمومی فرهنگ و ادب)، تهران: سازمان کتاب‌های درسی.

طالقانی، ک. 1352. اصول دستور زبان فارسی، تهران: امیرکبیر.

طبیب‌زاده، ا. 1385. ظرفیت فعل و ساخت‌های بنیادی جمله در فارسی امروز، تهران: مرکز.

طبیب‌زاده، ا. 1391. دستور زبان فارسی براساس نظریۀ گروه‌های خودگردان در دستور وابستگی، تهران: مرکز.

عابدی، م. و م. ولی‌پور. 1397. «نگاهی تازه به طبقه‌بندی جملات شرطی از منظر آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان»، مجموعه مقالات دومین همایش ملی دوسالانۀ آزفا، به کوشش رضامراد صحرایی و مهین‌ناز میردهقان، تهران: خاموش: ۳۴۹-۳۷۶. 

عموزاده، م. و ح. رضایی. 1391. «بررسی مفاهیم وجهی زمان دستوری در زبان فارسی»، پژوهش‌های زبانی، 3(1): 52 -76.

فرشیدورد، خ. 1382. دستور مفصل امروز، تهران: سخن.

قریب، ع. 1338. دستور زبان فارسی به اسلوب السنۀ مغرب زمین، تهران: کتابفروشی علمیۀ اسلامیه.

قریب، ع.  1355. دستور زبان فارسی، تهران: کتابفروشی مرکزی.

کیارستمی، ع. 1368. خانۀ دوست کجاست، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.

لازار، ژ. 1384. دستور زبان معاصر فارسی، ترجمۀ مهستی بحرینی، توضیحات و حواشی هرمز میلانیان، تهران: هرمس.

متولیان، ر. 1395. «بازنمایی نحوی افعال وجهی ʼبایستنʽ و ʼشدنʽ در زبان فارسی»، جستارهای زبانی، ۷(7): ۱۲۵ -۱۵۰.

مجیدی، م. 1389.  آواز گنجشک‌ها، تهران: نیستان.

مشکور، م. 1353. دستورنامه، تهران: مؤسسه مطبوعاتی شرق.

ملاقلی‌پور، ر. 1379. نسل سوخته، تهران: نقش و نگار.

وحیدیان، ت.، و غ. عمرانی. 1387. دستور زبان فارسی۱، تهران: سمت.

Comrie, B. 1985. Tense, Cambridge: Cambridge University Press.

Dancygier, B. and E. Sweetser. 1996. “Conditionals, distancing and alternative spaces”, in Conceptual Structure, Discourse and Language, Edited by Adele E. Goldberg; Stanford: Center for The Study of Language and Information, Pp: 109-136.

Darzi, A.and S. Kwak. 2015. "Syntax and semantics of subjunctive clauses in Persian", Lingua, 153, 1-13.

Giannakidou, A. 2013. “(Non) veridicality, evaluation, and event actualization: evidence from the subjunctive in relative clauses” in Nonveridicality, Perspective, and Discourse Coherence, M. Taboada and R. Tvranc (eds.), Leiden: Brill, Studies in Pragmatics Series.

Givon, T. 2001. Syntax, Amsterdam: John Benjamins.

Hiraiwa, K. 2001. “Multiple agree and defective intervention constraint in Japanese”, MIT Working Papers Linguist. 40, 67-80.

Landau, I., 2004. “The scale of finiteness and the calculus of control”, Natural Language & Linguistic Theory, 22: 811–877.

Noonan, M. 1985. “complementation”, Language Typology and Syntactic Description, V2: Complex Constructions, Edited by: T. Shopen, Cambridge: Cambridge University Press, 42-140. 

Portner, P. 2009. Modality, Oxford: Oxford University Press. 

Reichenbach, H., 1947. Elements of Symbolic Logic. Berkeley: University of California Press.

Taleghani, A. H. 2008. Modality, Aspect and Negation in Persian, Amsterdam: John Benjamins.

Tavangar, M. and M. Amouzadeh. 2009. “Subjective modality and tense in Persian”, Language Sciences, 31: 853–873.