تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 743 |
تعداد مقالات | 7,038 |
تعداد مشاهده مقاله | 10,154,036 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,820,339 |
نظام حالت دهی و مطابقۀ الگوی کُناییِ زبان آرانی در چارچوب برنامۀ کمینه گرا | ||
زبان فارسی و گویشهای ایرانی | ||
مقاله 2، دوره 5، شماره 1 - شماره پیاپی 9، فروردین 1399، صفحه 25-43 اصل مقاله (1.05 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/plid.2019.13601.1374 | ||
نویسندگان | ||
اسماء کریمی مقدم ارانی* 1؛ فریده حق بین2 | ||
1دانشجوی دکتری زبانشناسی همگانی، دانشگاه الزهرا (س) | ||
2دانشیار زبانشناسی همگانی، دانشگاه الزهرا (س) | ||
چکیده | ||
آرانی از گویشهای مرکزی ایران است که نیای آن مشخص نیست، اما به زبان پارتی، نزدیکتر است و زمانی در مناطق گستردهای از ایران به کار میرفت، اما امروزه تنها محدود به شهر آران و بیدگل، در شمال شرقی استان اصفهان است. در بررسی و استخراج الگوی کنایی این زبان، جملات و دادهها به شیوۀ میدانی و گفتوگو و مصاحبۀ حضوری با 20 گویشور جمعآوری شده، و در موارد معدودی از پرسشنامه، و همچنین از مجموعه کتابهایی که جملات این زبان را گردآوری کردهاند استفاده شدهاست. نتایج نشان داد زبان آرانی از الگوی کنایی گسسته پیروی میکند. بندهای دارای ستاک فعل متعدیِ زمان حال در این زبان، الگوی فاعلی- مفعولی، و بندهای دارای ستاک فعل متعدی گذشته از الگوی کنایی- مطلق تبعیت میکنند. همچنین فعل بند متعدی با مفعول ارجاع متقابل ندارد، بلکه در قالب سوم شخص مفرد ظاهر میشود. حالت کنایی فاعل بهصورت ذاتی و مشروط به شرایط خاص اعطا میشود و با واژهبست مضاعفساز بازنمایی میشود. در بندهای دارای فعل مرکب، میزبانِ واژهبست، بخش غیرفعلی است. | ||
کلیدواژهها | ||
نظام حالتدهی و مطابقه؛ گویش آرانی؛ الگوی کنایی؛ برنامۀ کمینهگرا؛ واژهبست مضاعفساز | ||
مراجع | ||
بویس، م. 1377. نوشتهها و ادب پارتی، ترجمۀ ح. انوشه، تهران: امیرکبیر. دبیرمقدم، م. 1376. «فعل مرکب در زبان فارسی»، زبانشناسی، 12(1و2): 2- 46. دبیرمقدم، م. 1387. زبانشناسی نظری: پیدایش و تکوین دستور زایشی، تهران: سمت. خانلری، پ. 1382. تاریخ زبان فارسی، تهران: فرهنگ نشر نو. خانلری، پ. 1392. ردهشناسی زبانهای ایرانی، تهران: سمت. ساسانی، ف. 1390. «آیا انضمام و ترکیب در فعل فارسی توجیهپذیر است؟»، مجموعه مقالات سومین هماندیشی صرف، 81-106. علیجانزاده آرانی، ح. 1372. زبان کویر، کاشان: شفق. علیجانزاده آرانی، ح. 1394. زبان کویر، کاشان: شاسوسا. علیجانزاده آرانی، ح. 1396. فرهنگ واژگان و اصطلاحات زبان محلی آران و بیدگل، کاشان: شاسوسا. کریمی مقدم آرانی، ا. و امامی، ح. 1390. «بررسی ساخت فعل در گویش آرانی»، در مجموعه مقالات برگزیده در همایش زبانشناسی دانشگاه تهران. کریمی، ی .و م. هاشمی. 1391. «ساخت کنایی در گویش دشتی»، پژوهشهایزبانشناسیتطبیقی، (4): 13-36. کریمی، ی. 1388. ساختکُنایی: منشاءوماهیتآن، رسالۀ دکتری. دانشگاه علامة طباطبایی. کریمی، ی. 1391. «مطابقه در نظام کنایی (ارگتیو) زبانهای ایرانی: رقابت واژهبست و وند»، پژوهشهای زبانشناسی، 2(4): 1- 18. Aldridge, E. 2008. Minimalist analysis of ergativity. Sophia Linguistica 55, 123–142. Anagnostopoulou, E. 2006. Clitic doubling. In Martin, E. & van Riemsdijk, H. (Eds.), The Blackwell Companion to Syntax, 519-581. Malden, MA: Blackwell. Brunner، C. 1977. Syntax of Western Middle Iranian، New York: Grow Hill Press. Burzio, Luigi. 1986. Italian syntax. A Government-Binding approach. Studies in generative grammar 9. Dordrecht: Foris Cambridge, MA: MIT Press. Chomsky, N. 1986. Knowledge of Language: Its Nature, Origin and Use. New York: Praeger Chomsky, N. 2000. Minimalist inquiries: the framework. In Martin, R., Michaels, D. & Uriagereka, J. (Eds.), Step by Step: Essays on Minimalist Syntax in Honor of Howard Lasnik, 89-155. Chomsky, N. 2001. Derivation by phase. In Kenstowicz, M. (Ed.), Ken Hale: A Life in Language 355-426, Cambridge, MA: MIT Press. Chomsky, N. 2008. On phases. In Freidin, R., Otero, C. & Zubizarreta, M-L. (Eds.), Foundational Issues in Linguistic Theory 133-166, Cambridge, MA: MIT Press Davari, Sh. and Naghzguy, M. 2017. Clitic Climbing in Persian Complex Predicates: A Relevance Principle and Grammaticalization Account, Accepted paper for ICIL 7: Seventh international Conference on Iranian Linguistics, Lomonosov Moscow State University, 28-30 August 2017 Dirr,A.(1928).Einfuhrung in das stadiu der kaukasischensprachen. Leipzig: verlagder Asia Major Dixon, R.M.W. 1994. Ergativity. Cambridge: Cambridge University Press. failures. Linguistic Inquiry, 40, 619-666. Inquiry 26, 79–124. Karimi, Y. 2010. Unaccusative transitives and the Person-Case Constraint effects in Kurdish. Lingua, 120, 693-716. Karimi, Y. (2013). Extending Defective Intervention Effects. The Linguistic Review 30:1, 51-75. Karimi-Doostan, G. 2005. Light verbs and structural case. Lingua 115, 1737-1756 Lercoq, P. 2002. Recherches sur les dialectes kermaniens (Iran central): grammaire, textes, traductions et glossaires. Louvain/Paris, Peeters Preminger, O. 2009. Breaking Agreements: Distinguishing Agreement and clitic-doubling by their Trask, R. L. (1996). Histarical Linguistics, London: Arnold Radford, A. 1997. syntax: A Minimalist Introduction, Cambridge: Cambridge University Press. Spencer, A. and A. M. Zwicky (eds.). 1998. The Handbook of Morphology. Oxford: Blackwell. Spencer, Andrew, “Morphology”, in The Handbook of Linguistics, ed. Mark Aronoff & Janie Rees-Miller (Oxford/ Malden: Blackwell Publishers, 2003), pp. 213-237 Uriagereka, J. 1995. Aspects of the Syntax of Clitic Placement in Western Romance. Linguistic Woolford, E. 2006. Lexical Case, Inherent Case, and Argument Structure. Linguistic Inquiry 37, 111–130. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 812 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 538 |