تصحیح انتقادی و ترجمۀ چهار غزل اوحدی مراغه‌ای به گویش اصفهانیِ قرن هفتم و هشتم هجری

ابن­ندیم، م. بی­تا. الفهرست، مصر: المکتبة التجاریة الکبری.

ابوالقاسمی، م. 1381. تاریخ زبان فارسی، تهران: سمت.

ابوالقاسمی، م. 1374. ریشه­شناسی (اتیمولوژی)، تهران: ققنوس.

ادیب طوسی، م. 1342. «سه غزل اصفهانی از اوحدی مراغی»، پژوهش‌های فلسفی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، (67):  387- 400.

اسدی طوسی، ا. 1365. لغت فرس، تصحیح ف. مجتبایی- ع­ا. صادقی، تهران: خوارزمی.

اوحدی مراغه­ای، ا. 1340. دیوان، تصحیح س. نفیسی، تهران: امیرکبیر.

اوحدی مراغه­ای، ا.  837ق. دیوان (دست­نویس)، مشهد: فرخ (دانشکدۀ ادبیات دانشگاه فردوسی).

اوحدی مراغه­ای، ا. 870ق. دیوان (دست­نویس)، تهران: کتابخانۀ کاخ گلستان.

اوحدی مراغه­ای، ا.  بی­تا. دیوان (دست­نویس اوایل سدۀ یازدهم هجری)، تهران: مجلس.

اوحدی مراغه­ای، ا.  بی­تا، دیوان (دست­نویس اواخر سدۀ یازدهم هجری)، تبریز: کتابخانۀ ملی.

اوحدی مراغه­ای، ا.  بی­تا. دیوان (دست­نویس سدۀ سیزدهم هجری)، تهران: کتابخانۀ ملی ملک.

باباطاهر عریان. 1347. دیوان، تصحیح وحید دستگردی، تهران: کتابخانۀ ابن­سینا.

باقری، م. 1371. تاریخ زبان فارسی، تهران: دانشگاه پیام نور.

براتی خوانساری، م. 1383. «پیوندهای میان­فرهنگیِ گویش­ها (گویش خوانساری)»، زبان‌های ایرانی و زبانشناسی ایران، همایش دوم ایران­شناسی(congres2.iranology.ir)، بنیاد ایران‌شناسی:53- 66.

برجیان، ح. 1394. گنجینۀ گویش‌های ایرانی استان اصفهان، ج2، تهران: نشر آثار.

برهان، م. 1376. برهان قاطع، تصحیح و تحشیه م. معین، تهران: امیرکبیر.

بهار، م. 1375. «گویش باباطاهر»، باباطاهرنامه، تدوین پ. اذکایی، تهران: توس.

پورداود، ا. 1377. یشت‌ها، تهران: اساطیر.

پورداود، ا. 1381.یادداشت‌های گات‌ها، تهران: اساطیر.

تفضلی، ا. 1350. «اطلاعاتی دربارۀ لهجۀ پیشین اصفهان»، نامۀ مینوی، تهران: چاپخانۀ کاویان: 85- 103.

حسن­دوست، م. 1383.فرهنگ ریشه­شناختی زبان فارسی، ج1، تهران: آثار.

حسن­دوست، م. 1389. فرهنگ تطبیقی- موضوعی زبان­ها و گویش­های ایرانی نو، تهران: آثار.

حسن­دوست، م. 1395. فرهنگ ریشه­شناختی زبان فارسی، ج2و4، تهران: آثار.

حمزۀ اصفهانی، ح. 1992م. التنبیه علی حدوث التّصحیف، تحقیق م­ا. طلس، بیروت: دار صادر.

خانلری، پ. 1365. تاریخ زبان فارسی، ج1و2، تهران: نشر نو.

دهخدا، ع. 1377. لغتنامه، تهران: دانشگاه تهران.

رزاقی، ط. 1395. گنجینۀ گویش‌های ایرانی استان اصفهان، ج3، تهران: آثار.

سعدی، م. 1363.  کلیات، به­اهتمام م­ع. فروغی، تهران: امیرکبیر.

سنایی، م. 1385.دیوان، به­اهتمام م­ت مدرس رضوی، تهران: سنایی.

شمیسا، س. 1372.سبک­شناسی، ج1، تهران: دانشگاه پیام نور.

صائب تبریزی، م. 1365. دیوان. به­کوشش م قهرمان، ج2، تهران: علمی و فرهنگی.

صفا، ذ. 1369. تاریخ ادبیات در ایران، ج3، تهران: فردوس.

طرزی افشار، م. 1395. دیوان، تصحیح ف. مدرسی؛ و. رضایی، تهران: آثار.

عطار، م. 1393. منطق­الطیر، تصحیح م­ر. شفیعی­کدکنی، تهران: سخن.

غیاث­الدین رامپوری، م. 1327. غیاث­اللغات، به­کوشش م. دبیرسیاقی، تهران: کانون معرفت.

فره­وشی، ب. 1355. واژه­نامۀ خوری، تهران: وزارت فرهنگ و هنر.

فره­وشی، ب. 1388. فرهنگ فارسی به پهلوی، تهران: دانشگاه تهران.

کلباسی، ا. 1373. گویش کلیمیان اصفهان، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

کیا، ص. 1390. واژه‌نامۀ شصت­وهفت گویش ایرانی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

گزی، ­ع. 1371. غزلیات، به­تصحیح ح. محمدی- م. قوتمند- ا. خاکسار، اصفهان: فیروزنشر سپاهان.

مسعود سعد. 1364. دیوان، تصحیح م. نوریان، اصفهان: کمال.

مکنزی، د. 1379. فرهنگ کوچک زبان پهلوی، ترجمۀ م. میرفخرایی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

ناظم­الاطبا (نفیسی)، ع. 1355. فرهنگ نفیسی، تهران: کتاب‌فروشی خیام.

یزدانی گزی، م. 1391. ساختار دستوری و واژه­نامۀ زبان گزی، اصفهان: هشت­بهشت.