شناسایی و اولویت‌بندی مولفه‌های برندسازی ملی ورزشی ایران

نظری ترشیزی, احمد; میرزازاده, زهراسادات; طالب پور, مهدی; بنسبردی, علی

doi:10.22124/jsmd.2022.22521.2711

تعداد نشریات	31
تعداد شماره‌ها	778
تعداد مقالات	7,447
تعداد مشاهده مقاله	19,353,333
تعداد دریافت فایل اصل مقاله	7,514,273

	شناسایی و اولویت‌بندی مولفه‌های برندسازی ملی ورزشی ایران
مدیریت و توسعه ورزش
مقاله 6، دوره 13، شماره 2 - شماره پیاپی 38، شهریور 1403، صفحه 108-140 اصل مقاله (1.47 M)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/jsmd.2022.22521.2711
نویسندگان
احمد نظری ترشیزی¹؛ زهراسادات میرزازاده^* ²؛ مهدی طالب پور³؛ علی بنسبردی⁴
¹دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
²استادیار مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
³استاد مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
⁴استادیار مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، ایران
چکیده
هدف تحقیق حاضر شناسایی و اولویت‌بندی مولفه های برندسازی ملی ورزشی ایران بود .این پژوهش از نظر هدف جزء تحقیقات کاربردی بود که یک پژوهش آمیخته است. ابتدا توسط نظریه داده بنیاد و رویکرد گلیزر به شناسایی شاخصه‌های کشور در برندسازی ملی ورزش پرداخته شد و در مرحله بعدی با روش دیمتل فازی اولویت‌بندی عوامل انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل اساتید مدیریت ورزشی، مدیریت بازاریابی ورزشی، متخصصان حوزه برندسازی، صاحب‌نظران و کارشناسان در حوزه دیپلماسی عمومی و ورزشی، متخصصان در حیطه گردشگری عمومی و ورزشی، اصحاب رسانه، جامعه‌شناسان ورزشی و روان‌شناسان ورزشی بود.در مجموع 21 مصاحبه به صورت سوالات باز و عمیق انجام شد تا داده ها به اشباع نظری رسیدند. در بخش دیمیتل فازی، 9 نفر از خبرگان به پرسشنامه ماتریسی پاسخ دادند. یافته‌های تحقیق نشان داد که در مجموع 86 شاخص در برندسازی ملی ورزش کشور وجود دارد که در 10 مفهوم دسته‌بندی می‌شود. همچنین یافتههای آزمون دیمتل فازی نشان داد ، به ترتیب اولویت پنج شاخص موفقیت بین المللی ورزشی، تبلیغات، سیاست خارجی و دیپلماسی ورزشی، گردشگری و دارایی ذاتی و تصویر برند در دسته شاخص‌های اثرگذار و پنج شاخص شرکت‌های معتبر ورزشی، کیفیت لیگهای ورزشی، سیاست‌گذاری فرهنگی ورزشی، تکنولوژی و فنآوری اطلاعات و فعالیت‌های خیرخواهانه و مسئولیت اجتماهی در دسته شاخصهای اثر پذیر قرار دارند. به طور کلی نتیجه‌گیری شد که کشور ایران دارای شاخصه‌های بارزی در زمینه برندسازی ملی ورزش است که با توجه به ذاتی بودن بیشتر این شاخص‌ها، کشور در وضعیت مناسبی برای برندسازی ملی ورزش کشور قرار دارد.
کلیدواژه‌ها
"برند ملی"؛ "ورزش"؛ "ایران"؛ "نظریه داده بنیاد"؛ "دیمتل فازی"

مراجع
Anholt, S. (2007). What is competitive identity? Competitive identity (pp. 1-23): Springer. Ardalan, A., Vazifehdust, H., & Nikoomaram, H. (2019). Planning the future of Iran with nation branding. Future study Management, 30(116), 153-169. (Persian) Azar, A., Zabihi Jamkhaneh, M., & Khanahmadloo, R. (2019). Ranking of Iranian Industries in Terms of their Importance in Nation Branding and their Roles in Promoting it. Quarterly Journal of Brand Management, 5(4), 7-40. (Persian). Barisic, P., & Blazevic, Z. (2014). Visual identity components of tourist destination. World Academy of Science, Engineering and Technology, International Journal of Social, Behavioral, Educational, Economic and Management Engineering,8 (7). Barr, M. (2012). Nation branding as nation building: China’s image campaign. East Asia, 29(1), 81-94. Belloso, J. C. (2010). Country brand. A differentiation mechanism and source of intangibles. Paradigmes: economia productiva i coneixement, 42-42. Bozorgkhou, H., Keimasi, M., Esfidani, M., & Torkestani, M. (2019). Identifying and Prioritizing the Factors Affecting Iran's Nation Brand with the consumer's Cognitive behavior approach. Consumer Behavior Studies Journal, 5(2), 83-110. (Persian) Dinnie, K. (2015). Nation branding: Concepts, issues, practice: Routledge. Dubinsky, Y. (2021). Sports, Brand America and US public diplomacy during the presidency of Donald Trump. Place Branding and Public Diplomacy, 1-14. Feiz, D., Mirmohammadi, S.M., & Izadkhah, M.M. (2020). Designing and Presenting Iran's National Branding Model Using Basic Theory and Interpretive Structural Modeling (ISM) Commercial Strategies, 14(10), 79-98. (Persian). Gripsrud, G., Nes, E.B., & Olsson, U.H. (2010). Effects of hosting a mega-sport event on country image. Event Management, 14(3), 193-204. Javadipour, M., & Rasekh, N. (2019). The Role of Sport and Sport Diplomacy Development in Advancing Sociocultural Policies and Foreign Relations of the Islamic Republic of Iran. Journal of Sport Management, 11(2):219-234. (Persian) Kanazawa, F. N., Giraldi, J. d. M. E., & Oliveira, J. H. C. d. (2019). Online and offline communication for country brands: an exploratory study of the Brazil Brand. Revista Brasileira de Pesquisa em Turismo, 13, 58-71. Keshkar, S., Ghafoori, F., & Aramon, S. (2016). Identifying Iranian sport Human brand characteristics and the rate of social acceptance of it in the internal products marketing of Iran. Research in Sport Management and Motor Behavior, 6(11), 91-104. (Persian) Knott, B., Fyall, A., & Jones, I. (2017). Sport mega-events and nation branding: Unique characteristics of the 2010 FIFA World Cup, South Africa. International Journal of Contemporary Hospitality Management. Kobierecki, M. M. (2020). Sports diplomacy: Sports in the diplomatic activities of states and non-state actors: Lexington Books. Kobierecki, M. M., & Strożek, P. (2017). Sport as a factor of nation branding: A quantitative approach. The International Journal of the History of Sport, 34(7-8), 697-712. Lee, J.-Y. (2021). Nation brand, national prestige, and the social imaginaries of the advanced nation in south korea. PhD dissertation, Department of Communication, University of Massachusetts Amherst. Lee, Y., & Chun, H. (2017). Nation image and its dynamic changes in Wikipedia. Asia Pacific Journal of Innovation and Entrepreneurship. 11(1), 38-49. Li, J.-Y., Kim, J. K., & Alharbi, K. (2022). Exploring the role of issue involvement and brand attachment in shaping consumer response toward corporate social advocacy (CSA) initiatives: The case of Nike’s Colin Kaepernick campaign. International Journal of Advertising, 41 (2), 233-257. Maksymenko, I. V. (2015). Eastern european regional cooperation after crimea: the art of the possible. Mary, M., & Misiani, M. P. (2017). Applying Anholt’s national branding model: The case of Kenya. Bus Eco J, 8(335), 2. McClory, J. (2017). The Soft Power 30: A Global Ranking of Soft Power, 2017. Washington: Portland. Mohammadifar, Y., Ahmadian, G., & Heshmati, A. (2019). The Concequence of National Branding for Iran with Emphasis on Political and Economic Dimensions. International Political Economy Studies, 2(1), 25-56. (Persian) Naghavi, M., Hosseyni, S. E., & Ramzani Nezhad, R. (2020). Developing a Personal Brand Shaping Model for Iran Professional Athletes. New Trends in Sport Management, 8(29), 149-165. (Persian) Nazari, R., Azimzade, S.M., & Hajlou, A.A. (2019). Identification of Components of Iran Football National Brand Excellence Model. New Trends in Sport Management, 7(24), 95-109.(Persian) Ng, S. C., Zhao, X., Fan, X., & Rungtusanatham, J. M. (2014). TQM and brand-building by Chinese original brand manufacturers: impact on business performance. International Journal of Production Research, 52(3), 825-846. Ostapenko, N. (2010). Nation branding of Russia through the Sochi Olympic Games of 2014. Journal of Management Policy and Practice, 11(4), 60-63. Pamment, J., & Cassinger, C. (2018). Nation branding and the social imaginary of participation: An exploratory study of the Swedish Number campaign. European Journal of Cultural Studies, 21(5), 561-574. Peymanfar, M.H., Elahi, A., Sajjadpour, S.M.K., & Hamidi, M. (2019). Explaining of sports diplomacy by using the paradigm: a qualitative study. Journal of Sport Management, 11(1), 59-75.‏
آمار تعداد مشاهده مقاله: 58 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 67

سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب

پیوندهای مفید

پیوندهای مفید

آمار

شناسایی و اولویت‌بندی مولفه‌های برندسازی ملی ورزشی ایران