تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 766 |
تعداد مقالات | 7,262 |
تعداد مشاهده مقاله | 10,626,154 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,095,225 |
نقد و بررسی تأملات آشوری دربارۀ شعر | ||
نقد و نظریه ادبی | ||
مقاله 10، دوره 9، شماره 2 - شماره پیاپی 19، آذر 1403 | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/naqd.2025.28988.2630 | ||
نویسندگان | ||
فرزاد بالو* 1؛ مصطفی میردار رضایی2 | ||
1دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات فارسی و زبانهای خارجه دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران | ||
2استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران. | ||
چکیده | ||
داریوش آشوری یکی از متفکران معاصر ایرانی است که در زمینۀ ماهیت و مختصات «شعر» تأملات قابل توجهی دارد که پژوهش حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی، میکوشد تا به بررسی و نقد آرای او در این زمینه بپردازد. دستاوردهای این جستار نشان میدهد که آشوری با زمینۀ فلسفی و زبانشناختی که دارد، رویکردی پدیدارشناسانه به شعر و مفردات آن اتخاذ میکند. در تلقی او ، شعر حادثهای است که در جهان روی میدهد و هر آنچه در جهان روی میدهد، در زبان بازتاب مییابد. در نظر او، مهمترین مایۀ شعر، تجربهی شاعرانه از هستی است. او اگرچه «حس»، «عاطفه» و «خیال» را از مایههای ذاتی شعر برمیشمارد و موسیقی زبان را بخشی جداییناپذیر از شعر میداند، اما عقیده دارد که تعریف شعر و زیباییشناسی خوانندگان در هر دورهای با دورههای پیشین متفاوت است و شعریّت شعر زمانی تأیید میشود که سراینده و خوانندگان آن به چنین دریافت و درکی رسیده باشند. آشوری بر درهم آمیختگی جداییناپذیر صورت و معنا در شعر، تصریح میورزد و در میان انواع شعر فارسی، غزل عاشقانه ـ عارفانه و شعر رندانه را نزدیکتر از همۀ گونههای شعری به شعر ناب مییابد، جایی که خصلت ابزاری زبان رنگ میبازد و شاعر عمیقترین جلوههای عاطفه و احساس خود را به نمایش میگذارد. آشوری با طرح دوبارۀ نزاع میان فلسفه و شعر، شعر و شاعر را بر فراز تقابلهای دوگانه میبیند که فلسفه و فیلسوف در تنگنای آن محصوراند. آشوری زمانۀ حاضر را زمانۀ زایش و رویش شعر و شاعر اصیل نمیداند. | ||
کلیدواژهها | ||
آشوری؛ شعر؛ پدیدارشناسی | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 38 |