تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 743 |
تعداد مقالات | 7,072 |
تعداد مشاهده مقاله | 10,129,005 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,850,836 |
تاثیر رسانههای اجتماعی بر ظهور جریانهای نئوپوپولیستی در اروپا (2020-2014). | ||
سیاست جهانی | ||
مقاله 7، دوره 12، شماره 4 - شماره پیاپی 46، اسفند 1402، صفحه 169-188 اصل مقاله (713.77 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/wp.2023.22609.3050 | ||
نویسندگان | ||
صبا جوادی راد1؛ کیهان برزگر* 2 | ||
1دانشجوی دکتری روابط بین الملل، گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق الهایت و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. | ||
2دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق الهایت و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران | ||
چکیده | ||
پوپولیسم و صورتبندی جدید آن در قامت نئوپوپولیسم که بنمایهی ملیگرایی تندتر نسبت به سلف خود دارد، به واقعیت سیاسی و اجتماعی در حوزهی ادبیات سیاسی اروپا بدل شده است، که همواره در حال گسترش نفوذ و قدرت پایگاه اجتماعی و سیاسی خود است. اما آنچه در حوزهی دغدغهی کلیدی این مقاله قرار دارد، بررسی نقش رسانهها و شبکههای اجتماعی بر ظهور جریانهای نئوپوپولیستی در اروپا با تمرکز بر دو کشور فرانسته و ایتالیا میباشد. این دو کشور در دههای اخیر؛ خصوصاً در یک دههی گذشته، با افول نفوذ و قدرت جریانهای دموکراتیک و احزاب سیاسی کلاسیک این کشورها، بهتدریج اهمیت زیادی در حوزهی ظهور نئوپوپولیسم پیدا کردهاند. یافتههای مقاله نشان میدهد که رسانههای عمومی و شبکههای اجتماعی به مهمترین بستر و محمل تبلیغ این جنبشها بدل شدهاند. رهبران جنبشهای نئوپوپولیستی از رسانهها بهعنوان همدست یا مباشر خود بهره میگیرند و نفوذ خود در میان عامهی مردم، خصوصاً گروههای فاقد بینش سیاسی عمیق را مدیون رسانههای زرد و عامهپسند هستند. این رسانهها با برجستهسازی مسائل کلیشهای یا همهروزه، مانند ملیگرایی، بیگانههراسی و تهدیدسازی از پناهندگان برای آیندهی مردمان کشورشان و نیز تبلیغ و برجستهسازی فساد رهبران سیاسی در قدرت به شیوههای عامهپسند، باعث ظهور و تقویت پایگاههای سیاسی و اجتماعی نئوپوپولیستها شدهاند. لازم به ذکر است که این پژوهش از روش ترکیبی رهیافت کمی و کیفی در یک مطالعه واحد بهطور همزمان بهره میبرد تا ضمن تفسیر روندهای ظهور و قدرتگیری جریانهای نئوپوپولیست با بررسی روندها، ابعاد و کمیتها به تشریح و تبیین وضعیت سوال اصلی بپردازد. | ||
کلیدواژهها | ||
نئوپوپولیسم؛ گفتمان؛ رسانههای عمومی؛ شبکههای اجتماعی؛ ملیگرایی | ||
مراجع | ||
Art, D (2007). “Reacting to the Radical Right. Lessons from Germany and Austria.” Party Politics, 13, no. 3.
Bieling, H. J. (2019). "Rise of right-wing populism in the Europe of today–outlines of a socio-theoretical exploration". Culture, Practice & Europeanization, 4(1).
Canovan, M. (1999). Trust the people! Populism and the two faces of democracy. Political studies, 47(1).
Chadwick, A. (2011), The hybrid media system. In ECPR general conference, Reykjavik, Iceland.
Eatwell, R. (2003). Introduction: The new extreme right challenge. In Western democracies and the new extreme right challenge, London: Routledge.
Engesser, S., Ernst, N., Esser, F., & Büchel, F. (2017). Populism and social media: How politicians spread a fragmented ideology. Information, communication & society, 20(8).
Engesser, S., Fawzi, N., & Larsson, A. O. (2017). Populist online communication: Introduction to the special issue, Taylor & Francis.
Evans, J., & Ivaldi, G. (2018). The 2017 Presidential Election: Continuity and Change. In The 2017 French Presidential Elections. Palgrave Macmillan, Cham.
Haghighat, S, (2005), Political Science Methodology, Qom: Mofid University. [In Persian]
Hjarvard, S (January 2008), The Mediatization of Society A Theory of the Media as Agents of Social and Cultural Change, Nordicom Review 29(2).
Howarth, D (1998), "Discourse Theory", translated by Seyyed Ali Asghar Soltani, Political Science Quarterly, volume 2, pages. 156-183. [In Persian]
Ivaldi, G. (2018). Contesting the EU in times of crisis: The Front National and politics of Euroscepticism in France. Politics, 38(3)
Jörg S (1996), Conditions of success and political problems of a ‘media‐mediated personality‐party’: The case of Forza Italia, West European Politics, 19:4, 715-743. Available at: DOI: 10.1080/01402389608425162.
Jorgensen, M and Louise P (2002), Discourse Analysis as Theory and Method, London: Sage Publications.
Kasraei, S, Shirazi, M S and A Pajohesh (2009), "Lacla and Mofe's discourse theory, an efficient tool for understanding and explaining political phenomena", Politics Quarterly, Volume 39, Issue 3, pages. 339-360. [In Persian]
Kazin, M. (1995), the Populist Persuasion: An American History, New York, Basic Books.
Kitschelt, H., McGann, A. (1995), the Radical Right in Western Europe: A Comparative Analysis. Ann Arbor: The University of Michigan Press.
Krämer, B (29 May 2017). Populist online practices: the function of the Internet in right-wing populism, Published online: https://doi.org/10.1080/1369118X.2017.1328520
Laclau, E (1989), “Politics and Limits of Modernity”, Social Text, 21.
Laclau, E (1990), New Reflections on the Revolution of Our Time, London: Verso Books.
Laclau, E (1993b), “Power and Representation” in Politics, Theory and Contemporary Culture”, ed. Mark Poster, New York: Columbia University Press.
Laclau, E (1994), The making of political identities, London: Verso Books.
Laclau, E (1996), Why do empty signifiers matter to politics, In: Emancipations, London: Verso Books.
Laclau, E (2005), on populist reason, London: Verso.
Laclau, Ernesto and Chantal Mouffe (1985), Hegemony and Socialist Strategy, London: Verso Books.
Laclau, Ernesto and Chantal Mouffe (2000), Hegemony and Socialist Strategy, London: Verso Books.
Marsh, D, Stoker, J (2004), Method and Theory in Political Science, translated by Amir Mohammad Haji Yousefi, Tehran: Research Center for Strategic Studies. [In Persian]
Mazzoleni, G., & Bracciale, R. (2018). Socially mediated populism: the communicative strategies of political leaders on Facebook. Palgrave Communications, 4(1).
Meyer, T. (2002), Media Democracy: How the Media Colonize Politics, Cambridge: Polity.
Moghadami, M T (2011), "Lacla and Mufe's Discourse Analysis Theory and its Criticism", Marefat Social Cultural Quarterly, volume, 2 issue2, pages 124-91. [In Persian]
Mudde, C. (2004). The populist zeitgeist. Government and opposition, 39(4).
Muller, J (2017), what is populism, translated by Babak Vahedi, Tehran: Bidgol Publishing. [In Persian]
Mudde, C. (2007), Populism radical right parties in Europe, Cambridge: Cambridge University Press.
Plasser, F., & Ulram, P. A. (2003). Striking a responsive chord: Mass media and right-wing populism in Austria. The media and neo-populism: A contemporary comparative analysis.
Reinemann, C., Aalberg, T., & Esser, F. (2016). Populist political communication: Toward a model of its causes, forms, and effects. In Populist political communication in Europe, Routledge.
Ritterband, C E. (2003), The chameleon of Corinthia - Jorg Haider's rise and fall in Austria. April 2003 · Internationale Politik 58(4).
Statham, P. (1996). Berlusconi, the media, and the new right in Italy. Harvard International Journal of Press/Politics.
Stefan S and Linh D (2013). Social media and political communication: a social media analytics framework. Social Network Analysis and Mining, 3, 4.
Simbar, R., & Rafiei, M. (2019). The nature of environmental movements in the territory of the European Union. International Relations Researches, 8(4), 10-10. [In Persian]
Szabo, G (2019), Populism in Hungary: A Study in Fidesz-KNDP government of Hungary in the period between 2010 and 2019, Master’s Thesis, Copenhagen: Aalborg University.
Tajik, M (2002), " Discourse, politics and society", Quarterly Discourse, Issue 6, pages 21-28. [In Persian] | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 190 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 159 |