تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 748 |
تعداد مقالات | 7,122 |
تعداد مشاهده مقاله | 10,274,977 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,910,554 |
تبیین جایگاه جامعه شبکهای در برنامهریزی شهری با تاکید بر حکمروایی شهری | ||
دانش شهرسازی | ||
مقاله 4، دوره 7، شماره 1 - شماره پیاپی 22، فروردین 1402، صفحه 64-86 اصل مقاله (1.11 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/upk.2023.22199.1756 | ||
نویسندگان | ||
شهریور روستایی* 1؛ اکبر اصغری زمانی2؛ فروغ اندستا3 | ||
1دانشیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده برنامهریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
2دانشیارگروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی،دانشگاه تبریز،تبریز،ایران | ||
3دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده برنامهریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
چکیده | ||
بیان مسئله: بسیاری از چالشهای برنامهریزی شهری بسیار متنوع بوده و ساختارهای سنتی نیز از کارآمدی لازم جهت تعدیل این چالشها برخوردار نیستند. بنابراین نیاز به ارائه راهحلهای مبتنی بر همکاری، تعامل و ارتباط درونسازمانی، ایجاد شبکههای فراتر از سطوح سلسلهمراتبی و سازمان رسمی، ضروری است. در این راستا مانوئل کاستلز، جامعه شبکهای را بهعنوان ساختار جدیدی برای بازاندیشی در مورد جامعه به رسمیت شناخته است. از طرف دیگر، حکمروایی شهری بهعنوان عاملی تسهیلگر در راستای جامعه شبکهای مطرح میگردد. هدف: تبیین جایگاه جامعه شبکهای در برنامهریزی شهری با تأکید بر حکمروایی شهری، تعریف جامعه شبکهای، سیاستگذاری آن. روش: این پژوهش بر اساس هدف، بنیادی و ماهیتاً کیفی است و با اتخاذ رویکرد تبیینی- اکتشافی به مرور و تحلیل سیستماتیک منابع و متون در زمینه جامعه شبکهای و جایگاه آن در برنامهریزی شهری میپردازد. روش تحقیق به کار گرفتهشده در جهت دستیابی به هدف مورد نظر، تحلیل محتوای کیفی است؛ بهطوریکه با مفروض گرفتن تعریفهای مشخص به مطالعه متون پرداخته شد. این مفاهیم و تعاریف عملیاتی بر اساس مباحث نظری استخراج شد. در گام دوم بازیابی منابع بر اساس کلید واژگان، عنوان و چکیده انجام شد و در مرحله سوم تحلیل و چارچوب مفهومی تدوین شد. یافتهها: از دیدگاه جامعه شبکهای نظام برنامهریزی شهری یک نظام باز و غیرمتمرکز و گفتمان- محور بوده که در آن فعالیتها آزادانه و مبتنی بر هوشمندسازی صورت میگیرد. بدین معنی که جامعه شبکهای بهعنوان شکل غالب سازمان اجتماعی، انعطافپذیر و همگرا بوده که جایگزین ساختار سلسلهمراتبی، واگرا و عمودی است. نتیجه گیری: ایجاد شهری که انسان و نیازهای او بهعنوان موضوع کانونی در برنامهریزی شهری باشد و نه بهعنوان ابزار توسعه، توجه به داوری پلورالیستی در نظام برنامهریزی شهری حائز اهمیت است. در این راستا، تئوری جامعه شبکهای و توجه به اصول و سیاستگذاریهای آن بهعنوان انعطافپذیرترین و سازگارترین رویکرد مطرح میگردد. | ||
کلیدواژهها | ||
جامعه شبکهای؛ حکمروایی شهری؛ ظرفیت حکمروایی؛ گفتمان مشارکتی؛ سرمایه اجتماعی | ||
مراجع | ||
منابع
زنگیشهیی، سجاد؛ رفیعیان، مجتبی؛ قائدرحمتی، صفر و مشکینی، ابوالفضل. (1400). همافزایی کنشگران بازآفرینی پایدار شهری با رویکرد حکمروایی- شبکهای، مطالعه موردی: شهر کرمانشاه. نشریه پژوهشهای جغرافیای انسانی، 53(4)، 1165-1189.
شیخی، محمد؛ شهسواریان، مهسا و فضلی شمسآبادی، آرش. (1391). رویکرد شبکهای به حکمروایی اراضی پیرامون کلانشهرها؛ نمونه موردی: منطقه شهری کرج. نشریه مدیریت شهری، 32.
لیتل، دانیل. (1991). تبیین در علوم اجتماعی؛ درآمدی بر فلسفه علمالاجتماع. ترجمه عبدالکریم سروش. (1392). تهران: انتشارات صراط.
محبیفر، امیرحسین؛ صبحیه، محمدحسین؛ رفیعیان، مجتبی؛ حساس یگانه، یحیی و الهی، شعبان. (1396). حاکمیت برنامه بازآفرینی بافت ناکارآمد شهر تهران با رویکرد شبکه. نشریه باغ نظر، 14(53). | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 927 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 279 |