تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 748 |
تعداد مقالات | 7,108 |
تعداد مشاهده مقاله | 10,240,982 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,898,463 |
بررسی ساختار ژنتیکی اسب نژاد عرب با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره | ||
تحقیقات تولیدات دامی | ||
دوره 12، شماره 1، خرداد 1402، صفحه 53-64 اصل مقاله (802.1 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/ar.2023.22264.1703 | ||
نویسندگان | ||
حمیدرضا سیدآبادی1؛ جواد احمدپناه2؛ علی جوانروح* 3؛ حسن بانه3 | ||
1دانشیار، بخش تحقیقات بیوتکنولوژی، موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران | ||
2استادیار، بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان ایلام، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ایلام، ایران | ||
3استادیار، بخش تحقیقات ژنتیک و اصلاح نژاد دام، موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران | ||
چکیده | ||
هدف از این تحقیق، بررسی تنوع ژنتیکی اسبهای عرب ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره بود. به این منظور از تعداد 10 نشانگر ریزماهواره شامل AHT04، AHT05، ASB02، ASB17، ASB23، HMS03، HMS06، HMS07 و VHL20 مورد تایید انجمن بینالمللی ژنتیک دام استفاده شد. تعداد 8673 نمونه موی اسب از استانهای خوزستان، یزد، کرمان، اصفهان، لرستان و البرز جمع آوری شد و سپس استخراج DNA از نمونههای اخذ شده انجام گرفت. نشانگرهای ریزماهواره با روش Multiplex PCR تکثیر شدند. سپس محصولات تکثیر شده به وسیله سیستم Genetic analyzer و با روش الکتروفورز مویینه تعیین ژنوتیپ شدند. بیشترین و کمترین تعداد آلل مشاهده شده به ازای هر نشانگر، به ترتیب مربوط به نشانگرهای ASB17 (۱۷ آلل)، HMS06 (هشت آلل) و HMS07 (هشت آلل) بودند. مجموع تعداد کل آللهای مشاهده شده در همه جایگاهها و میانگین تعداد آلل مشاهده شده به ترتیب برابر با 113 و 3/11 بودند. میانگین تعداد آلل موثر، شاخص شانون، میزان هتروزیگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار و شاخص تثبت به ترتیب 97/3، 58/1، 721/0، 736/0 و 021/0 بهدست آمد. میانگین تنوع ژنتیکی در جمعیت اسب عرب مورد بررسی برابر با 736/۰ محاسبه شد. بیشترین تنوع ژنتیکی در نشانگر VHL20 با فراوانی برابر با 803/۰ و کمترین میزان تنوع ژنتیکی مربوط به نشانگر ASB2 با مقدار ۶۲0/۰ بود. فراسنجههای جمعیتی در اسب عرب نشان داد که چندشکلی و تنوع ژنتیکی در این نژاد نسبتاٌ بالا است. وجود تنوع ژنتیکی در این نژاد جهت اجرای برنامههای اصلاحی و حفاظت نژادی از اهمیت ویژهای برخوردار است. | ||
کلیدواژهها | ||
اسب عرب؛ تنوع ژنتیکی؛ فراسنجههای جمعیتی؛ نشانگر ریزماهواره | ||
مراجع | ||
Abdoli, M., Zandi, M. B., Harkinezhad, M. T., & Khalili, M. (2021). Genetic structure survey of Iranian native horse breeds by microsatellite markers. Journal of Animal Production, 23(2), 155-163. [In Persian] Ala-Amjadi, M., Mehrabani Yeganeh, H., & Sadeghi, M. (2017). Study of genetic variation in Iranian Kurdish horse using microsatellite markers. Iranian Journal of Animal Science Research, 11(4), 481-487. [In Persian] Almarzook, S., Abdel-Shafy, H., Ahmed, A. S., Reissmann, M., & Brockmann, G. A. (2022). Genetic diversity of Arabian horses using microsatellite markers. Egyptian Journal of Animal Production, 59(1),19-27. Badbarin, S., Seyedsharifi, R., & Falahi, H. (2022). Investigation the genetic diversity of Arabian horses and their different strains using SSR markers. Research on Animal Production, 13(37), 158-165. [In Persian] Benhamadi, M. E. A., Naima Berber, N., Benyarou, M., Ameur, A. A., Haddam, H. Y., Piro, M., & Gaouar, S. B. S. (2020). Molecular characterization of eight horse breeds in Algeria using microsatellite markers. Biodiversitas, 21(9), 4107-4115. Binn, M. M., Uolmes, N. G., Holliman, A., & Scott, A. M. (1995). The identification of polymorphic microsatellite loci in the horse and their use in Troroughbred parentage testing. British Veterinary Journal, 151, 9-15. Breen, M., Lindgren, G., Binns, M. M., Norman, J., & Irvin, Z. (1997). Genetical and physical assignments of equine microsatellite first integration of anchored markers on horse genome mapping. Mammalian Genome, 8, 267-273. Dorji, J., Tamang, S., Tshewang, T., Dorji, T., & Dorji, T. Y. (2018). Genetic diversity and population structure of three traditional horse breeds of Bhutan based on 29 DNA microsatellite markers. PLoS ONE, 13(6), e0199376. FAO. (2021). Commission on genetic resources for food and agriculture. CGRFA/WG-AnGR-11/21/Inf.6. Guerin, G., Bertaud, M., & Amigues, Y. (1994). Cgaracterization of seven new horse microsatellites: HMS1, HMS2, HMS3, HMS5, HMS6, HMS7 and HMS8. Animal Genetics, 25, 62. Hedayat-Evrigh, N., Azadmard, E., SeyedSharifi, R., Nikbin, S., Shakouri, M. D., & Khalkhali-Evrigh, R. (2019). Investigation of genetic diversity of Iran northwest horses using microsatellite markers. Agricultural Biotechnology Journal, 11(4), 35-50. [In Persian] Hedrick, P. W. (2000). Genetic of populations. Second edition. Jones and Bartlett Publishers, Sudbury, MA, USA. 553 p. Irvin, Z., Giffard, J., Brandon, R., Breen, M., & Bell, K. (1998). Equine dinucleotide repeat polymorphisms at loci 21, 23, 25 and 37-43. Animal Genetics, 29(1), 67. Jabbari, S., Mashayekhi, M. R., Hasanpour, A., & Shirmohammadly, B. (2020). Evaluation of the genetic diversity of Iranian Arabian horses. Iranian Journal of Animal Sceince Research, 11(4), 481-487. [In Persian] Javanrouh, A., & Khodamoradi, S. (2022). Study of the genetic structure of the Shin Bash sheep population by molecular markers. Animal Production Research, 11(3), 27-40. [In Persian] Jemmali, B., Haddad, M. M., & Barhoumi, N. (2017). Genetic diversity in Tunisian horse breeds. Archives Animal Breeding, 60, 153-160. Khalili, M. (2009). Horses and my expertise. (ed. by M. Khalili), Nashr-e Zare Publication, Iran. 694 p. [In Persian] Khalili, M. (2015). Asil stud book of the Islamic Republic of Iran, Volume III, Published by Equestrian Federation, Tehran, Iran. [In Persian] Khanshour, A., Conant, E., & Juras, R. (2013). Microsatellite analysis of genetic diversity and population structure of Arabian horse populations. Journal of Heredity, 104, 386-398. Khanshour, A., Juras, R., Blackburn, R., & Cothran, E. G. (2014). The Legend of the Canadian Horse: Genetic Diversity and Breed Origin. Journal of Heredity, 106(1), 37-44. Leroy, L., Callède, L., Verrier, E., Mériaux, J. C., Ricard, R., Danchin-Burge, C., & Rognon, X. (2009). Genetic diversity of a large set of horse breeds raised in France assessed by microsatellite polymorphism. Genetics Selection Evolution, 41, 1-12. Ling, Y. H., Ma, Y. H., Guan, W- J., Cheng, Y. J., Wang, Y. P., Han, J. L., Mang, L., Zhao, Q. J., He, X. H., Pu, Y. B., & Fu, B. L. (2011). Evaluation of the genetic diversity and population structure of Chinese indigenous horse breeds using 27 microsatellite markers. Animal Genetics, 42(1), 56-65. Machmoum, M., Boujenane, I., Azelhak, R., Badaoui, B., Petit, D., & Piro, M. (2020). Genetic diversity and population structure of Arabian horse populations using Microsatellite markers. Journal of Equine Veterinary Science, 93, 103200. Mahrous, K. F., Hassanane, M., Abdel Mordy, M., Shafey, H. I., & Hassan, N. (2011). Genetic variations in horse using microsatellite markers. Journal of Genetic Engineering and Biotechnology, 9, 103-109. Marklund, S., Ellegren, H., Eriksson, S., Sandberg, K., & Anderson, L. (1994). Parentage testing and linkage analysis in the horse using a set of highly polymorphic microsatellites. Animal Genetics, 25, 19-23. Moravcikova, N., Kasarda, R., Kukuckova, V., Vostry, L., & Kadleclk, O. (2016). Genetic diversity of old Kladruber and Nonius horse populations through microsatellite variation analysis. Acta Agriculturae Slovenica, 5, 46. Moshkelani, S., Rabiee, S., & Javaheri-Koupaei, M. (2011). DNA fingerprinting of Iranian Arab horse using fourteen microsatellites marker. Research Journal of Biological Sciences, 6, 402-405. Mostafavi, A., Asadi Fozi, M., Esmailizadeh Koshkooieh, A., Mohammadabadi, M. R., Ivanivna Babenko, O., & Ihorivna Klopenko, N. (2019). Effect of LCORL gene polymorphism on body size traits in horse populations. Acta Scientiarum. Animal Sciences, 42, e47483. Ott, J. (1992). Strategies for characterizing highly polymorphic markers in human gene mapping. American Journal of Human Genetics, 51, 283-290. Peakall, R., & Smouse, P. E. (2012). GenALEx 6.5: Genetic analysis in Excel. Population genetic software for teaching and research-an update. Bioinformatics, 28, 2537-2539. Sadeghi, R., Moradi-Shahrbabak, M., MiraeiAshtiani, S. R., Schlamp, F., Cosgrove, E. J., & Antczak, D. F. (2019). Genetic diversity of Persian Arabian horses and their relationship to other native Iranian horse breeds. Journal of Heredity, 110(2), 173-182. Sargious, M. A., Ahmed, H. A., El-Shawarby, R. M., Bakery, H. H., Ramadan, S., Cothran, E. G., & Farid, A. S. (2022). Genetic diversity and population assignment of Arabian Horses. Pakistan Journal of Zoology, 54, 825-833. Seo, J. H., Park, K. D., Lee, H. K., & Kong, H. S. (2016). Genetic diversity of Halla horses using microsatellite markers. Journal of Animal Science and Technology, 58, 40. Seyedsharifi, R., Badbarin, S., Hedayat-Evrigh, N., Savarsofla, S., Seifdavati, J., & Khamisabadi, H. (2019). Investigation of the genetic structure and phylogenic relationships of Caspian, Arabic and Taleshi horses. Iranian Journal of Animal Science Research, 11(2), 223-232. [In Persian] Shamsalddini, S., Mohammadabadi, M. R., & Esmailizadeh, A. K. (2016). Polymorphism of the prolactingene and its effect on fiber traits in goat. Russian Journal of Genetics, 52, 405-408. Rousset, F. (2008). genepop’007: A complete re‐implementation of the genepop software for Windows and Linux. Molecular Ecology Resources, 8(1), 103-106. Van Haeringen, H., Bowling, A. T., Stott, M. L., Lenstra, J. A., & Zwaagstra, K. A. (1994). A highly polymorphic horse microsatellite locus: VHL20. Animal Genetics, 25(3), 207. Van Lent, R., & Upton, P. (1999). Arabians (ed. H. Amirsadeghi). Chronicle Books. Vázquez-Armijo, J., Parra-Bracamonte, M., Velazquez, M., Sifuentes Rincon, A., Tinoco-Jaramillo, J., Ambriz-Morales, P., Arellano-Vera, W., & Moreno-Medina, V. (2017). Diversity and effective population size of four horse breeds from microsatellite DNA markers in south-central Mexico. Archives Animal Breeding, 60, 137-143. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 629 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 302 |