پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 31 |
| تعداد شماره‌ها | 709 |
| تعداد مقالات | 6,683 |
| تعداد مشاهده مقاله | 9,232,509 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,341,282 |
پراکندگی زبانی در استان مرکزی | ||
| زبان فارسی و گویشهای ایرانی | ||
| مقاله 9، دوره 7، شماره 1 - شماره پیاپی 13، شهریور 1401، صفحه 203-216 اصل مقاله (1.28 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/plid.2023.22965.1615 | ||
| نویسندگان | ||
| ذبیح اله کمیجانی بزچلویی1؛ مریم سادات غیاثیان* 2؛ مرتضی طاهری اردلی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری زبان شناسی, گروه آموزش زبان انگلیسی و زبان شناسی ،واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران | ||
| 2دانشیار گروه زبانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
| 3استادیار زبانشناسی، گروه زبان انگلیسی و پژوهشکدۀ بختیاری‌شناسی دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران. | ||
| چکیده | ||
| در این پژوهش سعی شد برمبنای دستورالعمل اطلس زبانهای ایران (اَزیران) پراکندگی زبانی و درصد تقریبی زبانوران استان مرکزی به‌دست آید. نتایج نشان می‌دهد که به‌ترتیب زبان فارسی محلی (منظور فارسی با لهجه است مثلا فارسی اراکی)، فارسیگونۀ معیار، گروه ترکی، گروه لری، راجی، خلجی و گروه زبان تاتی جنوبی (ازجمله: وفسی، الویری، کهکی، ویدری)، لکی و کردی بیشترین زبانوران را در سطح استان دارد. زبانهای وفسی، کهکی، آمرهای، راجی، الویری، ویدری از مهمترین زبانهای در معرض خطرند. زبانهای لکی، کردی و لری محلی از زبانهایی هستند که سخنگویانشان به علت قطب صنعتی بودن استان مرکزی، از سایر مناطق کشور به این استان مهاجرت نمودهاند. نتایج آماری پژوهش نشان می‌دهند که در استان مرکزی زبانوران زبانهای فارسی محلی در حدود 42 درصد، فارسی گونۀ معیار حدود 33 درصد، گروه ترکی 14 درصد، گروه لری 4 درصد، آمیخته 3، راجی 2 درصد، خلجی زیر 1درصد، زبان تاتی جنوبی زیر 1درصد، لکی زیر 1 درصد و کردی زیر 1 درصد هستند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اطلس زبانهای ایران (اَزیران)؛ مستندسازی زبان؛ پراکندگی زبانی؛ استان مرکزی | ||
| مراجع | ||
|
دسمه-گرگوار، ه. و فونتن، پ.1370. نقشه مردمنگاری اراک و همدان، ترجمه زیرنظر ع. ا. کریمی. مشهد: آستان قدس.
راسخ مهند، م. ۱۳۸۶. «مفعول‌نمایی افتراقی در برخی از زبانهای ایرانی»، نامۀ فرهنگستان، 9(1): 2-32.
رضایی باغ بیدی، ح. 1380. معرفی زبانها و گویشهای ایران. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
سبزعلیپور، ج. 1396. «تأملی بر جاینامشناسی منطقة تاتزبان شاهرود خلخال»، زبان فارسی و گویشهای ایرانی، 2(1): 163-184.
صفری، ح. 1382. واژهنامة راجی (گویش دلیجان)، تهران: نشر بلخ.
صابری، م. 1383. گویش کهکی تفرش (بوروبشه) ادبیات و باورهای مردمی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد، زبان و ادبیات فارسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران.
طاهری اردلی، م. 1399. «استان چهارمحال و بختیاری در اطلس زبانهای ایران، روش‌‌‌شناسی پژوهش و پراکندگی زبانی»، پژوهش‌های زبانشناسی تطبیقی، 10(91): 47 -69.
کیا، م. ص. 1335. گویش آشتیان، دفتر نخست، دانشگاه تهران.
شریعت، ک. 1388. «ویدر روستای من با گویشی ویژه»، فرهنگ مردم، 31 (32): 183-192.
شیخان، ر. 1389. بررسی گویشهای استان مرکزی، واحد آموزش و پژوهش صداوسیمای استان مرکزی، شبکۀ آفتاب استان مرکزی.
عادلخانی، ح. 1380. لهجه، دستور زبان و گویش آشتیان. اراک. پیام دیگر.
کمیجانی بزچلویی، ذ. 1392. بررسی تطبیقی توالی کلمات در وفسی و فارسی میانه. پایاننامۀ کارشناسی ارشد، فرهنگ و زبانهای باستانی، همدان: دانشگاه آزاد اسلامی همدان.
مرکز آمار ایران. 1395 .سرشماری عمومی نفوس و مسکن. وزارت کشور، مرکز آمار ایران برگرفته ازhttps://www.amar.org.ir
مجیدی. م. 1354. گویشهای پیرامون کاشان و محلات. ش12. تهران. فرهنگستان زبان ایران.
میردهقان، م. و یوسفی، م. س.1391. «حالت و حالتنمایی در گویش وفسی»، زبانشناخت. 3(1): 197-222.
مقدم، م. 1328. گویشهای وفس و آشتیان و تفرش. ایران کوده، (11).
نبیلو چهرقانی، ع. 1387. «واژههای فارسی میانه در گویشهای وفسی و چهرقانی»، گویششناسی، 5(1): 80-91.
Chambers, J. K., & Trudgill, P. 1998. Dialectology. Cambridge University Press. Stilo, D. 1971. A Grammar of Vafsi –Tati: An Application of Transformational Computer Model, Ph.D. Dissertation, Linguistics, University of Michigan. Stilo, D. 1981. “The Tati language group in the sociolinguistic context of Northwestern Iran and Transcaucas”. Iranian Studies, XIV (3-4): 137-185 | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 528 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 180 |
||