تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 748 |
تعداد مقالات | 7,108 |
تعداد مشاهده مقاله | 10,240,973 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,898,455 |
شناسایی و تحلیل بازیگران اصلی و تأثیرگذار در حکمروایی خوب شهری (مطالعه موردی: شهر ارومیه) | ||
مطالعات جغرافیایی نواحی ساحلی | ||
دوره 3، شماره 1 - شماره پیاپی 8، اردیبهشت 1401، صفحه 27-43 اصل مقاله (1.62 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی- مستخرج از رساله | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/gscaj.2022.21191.1130 | ||
نویسندگان | ||
مهدی حسین پور* 1؛ محسن کلانتری2؛ عیسی پیری3 | ||
1دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، گروه جغرافیا، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران. | ||
2دانشیار گروه جغرافیا، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. | ||
3استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران. | ||
چکیده | ||
شهر به عنوان کلیتی به هم پیوسته، به سازمانی مقتدر با مدیریتی یکپارچه نیازمند است. با ورود بخش خصوصی و گروههای داوطلب به عرصه سیاستگذاری و حکومت، میتوانیم شاهد شکل مطلوبتری از ادارۀ شهر باشیم. شهرها برای مدیریت و اداره خود راهی به جزء زمینه سازی برای توسعه دموکراسی نیافتهاند که تمام اینها به شیوه جدیدی از اداره شهرها به نام حکمروایی خوب شهری دلالت دارد. این الگو به عنوان فرایند مشارکتی توسعه تعریف میشود که به موجب آن همه بهرهوران شامل حکومت، بخش خصوصی و جامعه مدنی راهی را برای حل مشکلات فرایند شهری شدن سریع فراهم میکنند. هدف پژوهش حاضر شناسایی و بررسی بازیگران تاثیرگذار و اصلی در حکمروایی خوب شهر ارومیه است. فرایند حاکم بر این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است. ماهیت دادهها کیفی و کمی و روش گردآوری دادهها به صورت کتابخانهای، میدانی (پرسشنامۀ تأثیرات متقابل) است. جامعۀ آماری این پژوهش شامل 35 نفر از کارشناسان حوزۀ برنامهریزی شهری، مدیران شهری و پژوهشگران (22نفر مدیر و کارشناس و 13 نفر پژوهشگر) به روش دلفی انتخاب شدند و روش نمونهگیری در این پژوهش گلوله برفی است. بازیگران اصلی و تأثیرگذار در محیط نرم افزار Mactor مورد تحلیل و اقدام به تعیین میزان رقابتپذیری، همگرایی و توافق بین بازیگران اصلی شده است. 12 بازیگر اصلی و تأثیرگذار در حکمروایی خوب شهر ارومیه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که؛ اثرات مستقیم و غیرمستقیم بین بازیگران بیانگر بیشترین تعداد اثرگذاری برای بازیگر استانداری با 187 اثر بوده است. بیشترین میزان رقابتپذیری مربوط به شبکههای اجتماعی با میزان 83/1 میباشد. توسعه راهها، مسکن و ساماندهی مدیریت شهری به میزان 12 اتفاق بر هدف مشخص گردیده است. | ||
کلیدواژهها | ||
حکمروایی خوب شهری؛ تحلیل بازیگران؛ Mactor؛ ارومیه | ||
مراجع | ||
ابدالی، افشار؛ ذبیحی، حسین و ماجدی، حمید (1398). تبیین چارچوب مفهومی حکمروایی خوب شهری مبتنی بر مدیریت یکپارچه شهری (نمونه موردی: کلانشهر تهران)، فصلنامه نگرشهای نو در جغرافیای انسانی، 12(1)، صص.293-309.
پوراحمد، احمد؛ پیری، اسماعیل؛ محمدی، یادگار؛ پارسا، شهرام و حیدری، سامان (1397). حکمروایی خوب شهری در محلههای شهری (مطالعه موردی: شهر مریوان)، فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری، 6(24)، صص. 81-98.
طاهرموسوی، زهرا و قرهداغی، رستم (1399). ارزیابی عملکرد شهرداریهای استان آذربایجانشرقی براساس شاخصهای حکمرانی خوب، مجله خطمشیگذاری در مدیریت، 2(1)، صص. 27-38.
طلا، حسین؛ متقی، افشین و قربانی سپهر، آرش (1398). دیپلماسی و مدیریت سیاسی شهر (مفاهیم، الگوها و مناسبات قدرت در فضای شهر)، تهران: انتشارات انجمن جغرافیایی ایران.
کاظمی، حیدر و رحمانی، بیژن (1399). ارزیابی حکمرانی خوب شهری برای شهرهای ایران مطالعه موردی: شهر اهواز، فصلنامه آمایش محیط، 13(48)، صص. 89-108.
متقی، افشین؛ قربانی سپهر، آرش و سلطان محمدی، زهرا (1398). واکاوی نقش دولتهای محلی در توسعه پایدار شهری (نمونه موردی: شهرهای ایران)، فصلنامه نگرشهای نو در جغرافیای انسانی، 4(11)، صص. 325-349.
مرکز آمار ایران (1395). نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوسومسکن، استان آذربایجانغربی، شهرستان ارومیه.
مشکینی، ابوالفضل؛ حسینپور، مهدی و خدایی، سارا (1399). تحلیلی از نقش سرمایه اجتماعی در شکلگیری حکمروایی خوب شهری (مطالعه موردی: شهر اردبیل)، فصلنامه آمایش محیط، 13(51)، صص. 133-158.
هایلمقدم، کیان و نوریکرمانی، علی (1397). بررسی نقش مدیریت شهری در هوشمندسازی شهر (مورد مطالعه: منطقۀ 5 شهرداری تهران)، مجله علوم جغرافیایی (جغرافیای کاربردی)، 14(28)، صص. 267-286.
Bhaduri, S. (2020). Unit-2 Urban Management and Management of Urban Services. New Delhi: Indira Gandhi National Open University. Biswas, R., Jana, A., Arya, K., and Ramamritham, K. (2019). A good-governance framework for urbanmanagement, Journal of Urban Management, 8(2), pp. 225-236. De Guimarães, J. C. F., Severo, E. A., Júnior, L. A. F., Da Costa, W. P. L. B., and Salmoria, F. T. (2020). Governance and Quality of Life in Smart Cities: Towards Sustainable Development Goals. Journal of Cleaner Production, 253, pp. 1-33. Fu, Qiang. (2018). Bringing urban governance back in: Neighborhood conflicts and depression. Social Science & Medicine, 196: 17, United Kingdom. Korosteleva, E. A. and Flockhart, T. (2020). Resilience in EU and International Institutions: Redefining Local Ownership in a New Global Governance Agenda. Contemporary Security Policy, 41(2), pp. 153-175. Lyall, C. and Tait, J. (2019). Beyond the Limits to Governance: New Rules of Engagement for the Tentative Governance of the Life Sciences. Research Policy, 48(5), pp. 1128- 1137. Markus, G. B. and Krings, A. (2020). Planning, Participation, and Power in a Shrinking City: The Detroit Works Project. Journal of Urban Affairs, 42(8), pp. 1141-1163. Meyer, N. and Auriacombe, C. (2019). Good Urban Governance and City Resilience: An Afrocentric Approach to Sustainable Development. Sustainability, 11(19): pp. 55-14. Taşan-Kok, T., Atkinson, R., and Martins, M. L. R. (2020). Hybrid Contractual Landscapes of Governance: Generation of Fragmented Regimes of Public Accountability through Urban Regeneration. Environment and Planning C: Politics and Space, 1-21, In press. UN- HABITAT. (2009). Urban Governance index (UGI) a tool to measure progress in achieving good urban governance. www.un habitat.org. United Nations Development Programme. (1997). “Governance for sustain-able human development” – A UNDP policy paper. New York: UNDP. World Bank. (2012). The Worldwide Governance Indicators. From: http://info.worldbank.org/governanc4e /wgi/index.asp. Accessed 2012/8/5. Yang, H. (2021). Holistic Governance: An Explanatory Framework, In: Urban Governance in Transition, pp. 57-95). | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 953 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,020 |