پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 31 |
| تعداد شماره‌ها | 708 |
| تعداد مقالات | 6,666 |
| تعداد مشاهده مقاله | 9,206,213 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,317,899 |
اثر سطح کنسانتره جیره و طول دوره پروار بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجههای شکمبه ای بره های نر لری-بختیاری | ||
| تحقیقات تولیدات دامی | ||
| دوره 10، شماره 1، خرداد 1400، صفحه 51-63 اصل مقاله (830.96 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/ar.2021.15450.1491 | ||
| نویسندگان | ||
| مهری ارجمند* 1؛ علی کیانی2؛ آرش آذرفر3؛ ایوب عزیزی4؛ امیر فدایی فر4 | ||
| 1دانشجوی دکترای تخصصی تغذیه دام، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان | ||
| 2دانشیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان | ||
| 3استاد، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان | ||
| 4استادیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان | ||
| چکیده | ||
| در این پژوهش، اثر نسبت علوفه به کنسانتره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجههای شکمبهای برههای نر نژاد لری-بختیاری در ماههای مختلف دوره پروار بررسی شد. به این منظور، تعداد 27 رأس بره نر (سن 15±70 روز، میانگین وزن زنده 3/3 ± 3/26 کیلوگرم) به مدت سه ماه با سه سطح مختلف کنسانتره (55، 70 و 85 درصد) تغذیه شدند. قابلیت هضم مواد مغذی جیرهها در هر ماه با استفاده از روش نشانگر داخلی خاکستر نامحلول در اسید اندازهگیری شد. نمونه مایع شکمبه در انتهای هر ماه برای تعیین فراسنجههای تخمیر شکمبه گرفته شد. نتایج نشان داد که افزایش سطح کنسانتره جیره منجر به افزایش وزن نهایی بدن، وزن روزانه و بهبود ضریب تبدیل غذایی شد و با افزایش طول دوره پروار، افزایش وزن روزانه، کاهش و ضریب تبدیل غذایی بهبود یافت (05/0>P). افزایش سطح کنسانتره جیره منجر به کاهش نسبت استات به پروپیونات و غلظت اسید ایزوبوتیریک شد و با افزایش مدت پروار، نسبت استات به پروپیونات کاهش و غلظت آمونیاک و جمعیت پروتوزوآ افزایش یافت (05/0>P). آثار متقابل بین سطح کنسانتره جیره و مدت پروار بر وزن پایانی، مصرف خوراک، قابلیت هضم مواد مغذی، غلظت اسید پروپیونیک و نسبت استات به پروپیونات معنیدار بود (05/0>P). در نتیجه، اثر مثبت سطح کنسانتره جیره بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و تولید اسیدهای چرب فرار شکمبه تحت تأثیر دوره پروار قرار گرفت. بنابراین طول دوره پروار در هنگام استفاده از جیره پر کنسانتره باید کوتاهتر بوده و با افزایش طول دوره پروار، حداکثر سطح کنسانتره جیره برابر با70 درصد باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بره پرواری؛ سطح کنسانتره؛ قابلیت هضم؛ طول دوره پروار | ||
| مراجع | ||
|
ابرغانی الف.، بوجارپور م.، و فیاضی ج. 1389. ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﻲ ﺗﻔﺎﻟﻪ ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ ﺑﺠﺎی ﺟﻮ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮد و ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻻﺷﻪ برههای ﻣﻐﺎﻧﻲ. پژوهشهای علوم دامی ایران، 2(2): 125-132. اسدی ع.، کیانی ع.، آذرفر آ.، و ولی پور الف. 1395. تأثیر متافیکس با و بدون موننسین بر عملکرد و غلظتهای متابولیتهای خونی برههای پرواری فراهانی. علوم دامی ایران، 47: 421-428. پاپی ن.، و مصطفی تهرانی ع. 1396. اثر سطوح مختلف کنسانتره جیره بر عملکرد رشد، مصرف خوراک و ترکیب بافت لاشه برههای نر پرواری شال. پژوهش در نشخوارکنندگان، 5(2): 59-69. پارسایی س.، و خدیوی ح. 1374. تأثیر تراکم انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام بر روی پروار برههای نر توده کردی شمال خراسان. پژوهش و سازندگی، 29: 112-117. دانشمسگران م.، طهماسبی ع. م.، و وکیلی ع. ر. 1387. هضم و سوخت و ساز در نشخوارکنندگان. (چاپ دوم). انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد. ایران، مشهد، 258 ص. سراج م. ج. 1379. تأثیر سن و طول دوره پرواربندی در گوسالههای گاومیش در خوزستان. پایاننامه کارشناسی ارشد علوم دامی. مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان. طالبی م. ع.، موثق ح.، و کرمی م. 1382. اثر قطع دنبه و مدت پروار بر رشد برههای نر لری بختیاری. علوم کشاورزی ایران، 34(2): 379-387. کیوانلو شهرستانکی م.، قورچی ت.، حسنی س.، و جعفری آهنگری. ی. 1387. اثر سطوح مختلف موننسین بر عملکرد و متابولیتهای خونی برههای نژاد مغانی. مجله علوم کشاورزی و منابع طبیعی، 15(3): 109-118. محمدی مهر ا.، قاسمی الف.، و علیخانی م. 1396. تأثیر جیره پرکنسانتره بر عملکرد پروار، تخمیر شکمبه، فعالیت جوش و برخی فراسنجههای سوخت و سازی برههای نر افشاری و لر. علوم دامی ایران، 48(2): 243-250. مقصودی نژاد م.، رضایی م.، سجادی ب.، و جعفری خورشیدی ک. 1376. اثرات سن و جنس روی عملکرد و خصوصیات لاشه برههای پرواری زل. پژوهش و سازندگی. 37: 97-99. نورالهی ح. 1386. اثر مدت پروار بر رشد و خصوصیات لاشه برههای نر ترکی- قشقایی. پژوهش و سازندگی، 75: 132-137. نیکخواه ع. 1364. اولین سمینار پرواربندی در ایران. هفتتپه. خوزستان. ص 11-18. نیکخواه ع.، اسدی مقدم ر.، و قره باش آ. م. 1371. اثر سه جیره غذایی با غلظت انرژی مختلف روی توان پرواری برههای گروه ژنتیکی آتابای و زل. علوم کشاورزی ایران، 24: 67-82. نیکخواه ع.، و اسدی مقدم ر. 1365. مطالعه افزایش وزن، بازده غذایی و مشخصات لاشه برههای دنبهدار و بدون دنبه ایرانی. دومین سمینار پرواربندی دشت مغان. ص 42-59. یاراحمدی ب.، چاجی م.، بوجارپور م.، میرزاده خ.، و رضایی م. 1394. اثر اسپرس بهعنوان منبع تانن و نسبت علوفه به کنسانتره بر قابلیت هضم، تخمیر شکمبه، تولید و ترکیب شیر میشهای شیرده. علوم دامی ایران، 46(4): 429-443. Agle M., Hristov. A. N., Zaman S., Schneider C., Ndegwa P. M. and Vaddella V. K. 2010. Effect of dietary concentrate on rumen fermentation, digestibility and nitrogen losses in dairy cows. Journal of Dairy Science, 93: 4211-4222. Andries J. I., Buysse F. X., De Brabander D. L. and Cottyn B. G. 1987. Isoacids in ruminant nutrition: Their role in ruminal and intermediary metabolism and possible influences on performances- A review. Animal Feed Science and Technology, 18: 169-180.
Bal M. A., Shaver R. D., Jirovec A. G., Shinners K. J. and Coors J. G. 2000. Crop processing and chop length of corn silage: Effects on intake, digestion and milk production by dairy cows. Journal of Animal Science, 83: 1264-1273.
Bannink A., Kogut J., Dijkstra J., France J., Kebreab E., Van Vuuren A. M. and Tamminga S. 2006. Estimation of the stoichiometry of volatile fatty acid production in the rumen of lactating cows. Journal of Theoritical Biology, 238: 36-51.
Bentley O. G., Johnson R. R., Hershberger T. V., Cline J. H. and Moxon A. L. 1955. Cellulolytic- factor activity of certain short-chain fatty acids for rumen microorganisms in vitro. Journal of Nutrition, 57: 389-400.
Broderick G. A. and Kang J. H. 1980. Automated simultaneus determination of amminia and total amino acids in ruminal fluid and in vitro media. Journal of Animal Science, 63: 64-75.
Cantalapiedra-Hijar G., Yanez-Ruiz D. R., Martin-Garcia A. I. and Molina-Alcaide E. 2009. Effects of forage:concentrate ratio and forage type on apparent digestibility, ruminal fermentation, and microbial growth in goats. Journal of Animal Science, 87: 622-631.
Chandramoni S. B., Tiwari C. M. and Khan M. Y. 2000. Energy metabolism with particular reference to methane production in Muzaffarnagari sheep fed rations varying in roughage to concentrate ratio. Animal Feed Science and Technology, 83: 287-300.
Dehority B. A. 2003. Rumen microbiology. Academic Press, Nottingham University, London. UK.
Dehority B. A. 2004. In vitro determination of generation times for Entodinium exiguum, Ophryoscolex purkynjei and Eudiplodinium maggii. Microbial Eukaryotes, 51: 333-338.
Fimbres H., Hernandez-Vidal G., Picon-Rubio, J. F., Kawas J. R. and Lu C. D. 2002. Productive and performance and carcass characteristics of lambs fed finishing ration containing various forage levels. Small Ruminant Research, 43: 283-288.
Franzolin R. and Dehority B. A. 1996. Effect of prolonged high-Concentrate feeding on ruminal protozoa concentrations. Journal of Animal Science, 74: 2803-2809.
Grant R. J and Mertens D. R. 1992. Influence of buffer pH and raw corn starch addition on in vitro fiber digestion kinetics. Journal of Dairy Science, 75: 2762-2768.
Haddad S. G. and Husein M. Q. 2004. Effect of dietary energy density on growth performance and slaughtering characteristics of fattening Awassi lambs. Livestock Production Science, 87: 171-177.
Hua C., Tian J., Tian P., Cong R., Luo Y., Geng Y., Tao S., Ni Y. and Zhao R. 2017. Feeding a high concentration diet induces unhealthy alterations in the composition and metabolism of ruminal microbiota and host response in a goat model. Frontiers in Microbiology, 8: 138. Kazemi-Bonchenari M., Javanmard M. R. and Eslamizad M. 2015. The optimum energy density in diets for Lori Bakhtiari lambs during a fattening program. Iranian Journal of Applied Animal Science, 5(3): 595-599. Kazemi-Bonchenari M., Javanmard M. R., Mahjoubi E. and Afshar S. 2014. Feed conversion and feed to gain ratios in different fattening months and castration effects on growth performance in Iranian Lori-Bakhtiari sheep breed. International Journal of Basic Sciences and Applied Research, 3: 552-556.
Mahgoub O., Lu C. D. and Early R. J. 2000. Effects of dietary energy density on feed intake, body weight gain and carcass chemical composition of Omani growing lambs. Small Ruminant Research, 37: 35-42.
Mirzaei-Alamouti H., Moradi S., Shahalizadeh Z., Razavian M., Amanlou H., Harkinezhad T., Jafari-Anarkooli I., Deiner C. and Aschenbach J. R. 2016. Both monensin and plant extract alter ruminal fermentation in sheep but only monensin affects the expression of genes involved in acid-base transport of the ruminal epithelium. Animal Feed Science and Technology, 219: 132-143.
Miyakoshi Y., Imai A., Fujitani Y., Irie M., Tokumitsu S., Munekado K., Hirashima Y., Kajikawa H., Masaki S. and Abe A. 1999. Effect of different dietary energy levels in early and middle fattening periods on fattening performance of Holstein Steers. Journal of Animal Science, 70(6): 460-470.
NRC. 2007. Nutrient Requirements of Small Ruminants; sheep, goat, cervids, and new world camelids. Washington. D. C. National Academy Press.
Ogata T., Makino H., Ishizuka N., Iwamoto E., Masaki T., Ikuta K., Kim Y. H. and Sato S. 2019. Long-term high-grain diet altered the ruminal pH, fermentation, and composition and functions of the rumen bacterial community, leading to enhanced lactic acid production in Japanese black beef cattle during fattening. PLoS One, 14: e0225448-e0225448. Papi N., Mostafa-Tehrani A., Amanlou H. and Memarian M. 2011. Effects of dietary forage to concentrate ratios on performance and carcass characteristics of growing fat-tailed lambs. Animal Feed Science and Technolology, 163: 93-98.
Pond W. J., Church D. C., Pond R. R. and Schoknecht P. A. 2005. Basic animal nutrition and feeding (5th ed.). John Wiley & Sons, Inc.
Ramos S., Tejido M. L., Martinez M. E., Ranilla M. J. and Carro M. D. 2009. Microbial protein synthesis, ruminal digestion, microbial populations, and nitrogen balance in sheep fed diets varying in forage- to-concentrate ratio and type of forage. Journal of Animal Science, 87: 2924-2934.
Santra A. and Pathak N. N. 2001. The effect of dietary concentrate level on rumen enzyme profile and ciliate protozoa population in cattle fed wheat straw diet. Journal of Animal and Feed Science, 10: 589-604. SAS. 2016. SAS Institute, sas for windows, version 9.4, SAS Inst., Inc., Cary, NC, USA.
Stewart C. S. 1977. Factors affecting the cellulolytic of rumen contents. Applied Environmental Microbiology, 33: 497-503.
Suarez B. J., Van Reenen C. G., Stockhofe N., Dijkstra J. and Gerrits W. J. J. 2007. Effect of roughage source and roughage to concentrate ratio on animal performance and rumen development in veal calves. Journal of Dairy Science, 90: 2390-2403.
Tripathi M. K., Chaturvedi O. H., Karim S. A., Singh V. K. and Sisodiya S. L. 2007. Effect of levels of concentrate allowances on rumen fluid pH, nutrient digestion, nitrogen retention and growth performance of weaner lambs. Small Ruminant Research, 72: 178-186.
Zervas G., Zarkadas L., Koutsntolis K., Goulas C. and Wanbios A. 1999. The effect of altering the hay to concentrate ratio and concentrate composition on the rumen fermentation of dry sheep and milk production of lactating dairy ewes. Animal Science,69: 637-645. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,034 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 757 |
||