پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 31 |
| تعداد شماره‌ها | 738 |
| تعداد مقالات | 6,958 |
| تعداد مشاهده مقاله | 9,884,668 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,708,400 |
معرفی و کلید شناسایی کنههای اریباتید (Acari: Oribatida) مرتبط با چای در ایران | ||
| تحقیقات آفات گیاهی | ||
| مقاله 5، دوره 9، شماره 4، اسفند 1398، صفحه 39-55 اصل مقاله (1.82 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/iprj.2020.3954 | ||
| نویسندگان | ||
| جلیل حاجی زاده* 1؛ سمر رمزی2؛ الهه دقیقی1 | ||
| 1گروه گیاه‌پزشکی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران | ||
| 2پژوهشکده چای، موسسه علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، لاهیجان، ایران | ||
| چکیده | ||
| فون کنههای زیرراسته نهان استیگمایان (Acari: Oribatida) مرتبط با گیاه چای، Camellia sinensis (L.) در استان گیلان طی سال های 1398-1397 جمعآوری و شناسایی شد. کنه های موجود در نمونههای خاک با استفاده از قیف برلیز و کنه های موجود روی برگ از طریق بررسی زیر استریومیکروسکوپ جداسازی و در محلول نسبیت شفاف شدند. سپس از کنه ها در محیط هویر اسلاید میکروسکوپی تهیه شد. در مجموع 34 گونه، متعلق به 27 جنس و 20 خانواده از کنه های نهان استیگما جمع آوری و شناسایی شدند که در بین آن ها 30 گونه، 20 جنس و 9 خانواده برای اولین بار در ارتباط با گیاه چای از ایران گزارش می شوند. اسامی خانواده ها، جنس ها و گونه های شناسایی شده در این بررسی به همراه اطلاعات جمع آوری آنها آورده شده است. علاوه بر این فهرست جنس ها و گونه های کنه های اریباتید مرتبط با گیاه چای در ایران به همراه کلید شناسایی آنها در سطوح خانواده، جنس و گونه نیز ارائه شده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| فون؛ نهان‌استیگما؛ کلید شناسایی؛ استان گیلان؛ چای | ||
| مراجع | ||
|
Ahaniazad, M., Bagheri, M., Akrami, M. A. and Hugo-Coetzee, E. A. 2017. Ameroid mites (Acari; Oribatida) from northwest of Iran with description of a new species of Ctenobelba Balogh, 1943. Systematic and Applied Acarology 22(1):74-84.
Akrami, M. A. 2015. An annotated checklist of oribatid mites (Acari: Oribatida) of Iran. Zootaxa, 3963(4): 451-501.
Akrami, M. A. and Saboori, A., 2012. Acari of Iran, (vol. 2). Oribatid Mites. University of Tehran Press, Tehran, Iran. 281 pp. [in Persian]
Balogh J. and Balogh P. 1992a. The oribatid mites genera of the world (vol. 1). Hungarian Natural History Museum, Budapest, Hungary. 263 pp.
Balogh J. and Balogh P. 1992b. The oribatid mites genera of the world (vol. 2). Hungarian Natural History Museum, Budapest, Hungary. 375 pp.
Balogh, J. and Mahunka, S. 1983. Primitive oribatids of the palaearctic region. Elsevier, New York, USA. 372 pp. 372 pp.
Behan-Pelletier, V. M. 1999. Oribatid mite biodiversity in agroecosystems: role for bioindication. Agriculture, Ecosystems and Environment 74: 411-423.
Corpuz-Raros, L. and Ermilov, S. G. 2019. Catalogue of oribatid mites (Acari: Oribatida) from the Malay Archipelago. Zootaxa, 4716(1):1-240.
Enami, Y. and Nakamura, Y. 1996. Influence of Scheloribates azumaensis (Acari: Oribatida) on Rhizoctonia solani, the cause of radish root rot. Pedobiologia 40: 345–366.
Food and Agriculture Organization of the United Nations. 2012. World tea production and trade Current and future development. 13 pages.
Kamali, K., Ostovan, H. and Atamehr, A. 2001. A catalog of mites and ticks (Acari) of Iran. IslamicAzad University Scientific Publication Center, Tehran, Iran. 192 pp.
Karasawa, S. and Hijii, N. 2004. Morphological modifications among oribatid mites (Acari: Oribatida) in relation to habitat differentiation in mangrove forests. Pedobiologia 48(4): 383-394.
Mortazavi Lahijani, S., Hajizadeh, J., Akrami, M. A. and Rafatifard, M. 2011.Introduction and Identification Key of oribatid Mites (Acari: Oribatida) of Rasht Township. Iranian Journal of Plant Protection Sciences 41(2): 195- 205. (In Persian).
Mortazavi, S., Hajizadeh, J., Akrami, M. A. and Rafatifard, M. 2011. Introduction of thirty-two species of Brachypyline oribatid mites (Acari: Oribatida: Brachypyline), new records for the fauna of Guilan Province (Iran). Linzer biologische Beiträge 43(1): 783-792.
Mortazavi, S., Hajizadeh, J. and Akrami, M. A. 2015. Ptyctimous mites (Acari: Oribatida) from Guilan Province, Iran, with a checklist and a key to the ptyctimous mites of Iran and additional description of Euphthiracarus monodactylus (Willmann, 1919). International journal of acarology 41(5): 371-381.
Niedbała, W. and Liu, D. 2018. Catalogue of ptyctimous mites (Acari, Oribatida) of the world. Zootaxa, 4393 (1): 1-238.
Nejadghanbar, N., Arbabi, M. and Vafaei Shoushtari, R. 2010. Study on geographical disitribution and abundance of plant feeding mites on green parts and soil surface of tea plants gardens in eastern parts of Gilan province of Iran. Journal of Entomological Research 2(4): 331–340 (In Persian with English abstract).
Norton, R. A. 1990. Acarina: Oribatida. In Dindal, D. L. (Ed.). Soil biology guide. John Wiley and Sons. pp. 779-803.
Norton, R. A. and Behan‐Pelletier, V. M. 2009. Suborder Oribatida. In Krantz G. W. and Walter D. E. (Eds.). A Manual of Acarology. Lubbock, TX: Texas Tech University Press, Texas, USA. pp. 421-564.
Oliveira, A. R., de Moraes, G. J. and Ferraz, L. C. C. B. 2007. Consumption rate of phytonematodes by Pergalumna sp., (Acari, Oribatida, Galumnidae) under laboratory conditions determined by a new method. Experimental and Applied Acarology 41: 183–189.
Ramakrishnan, J. and Neravathus, R. 2019. Oribatid mites as potential predators of the root knot nematode, Meloidogyne incognita. Acarological Studies, 1 (2): 123–128.
Taghavi, A., Kamali, K. and Sahragard, A. 1998. A faunal study of mites associated with tea plant in western region of Mazandaran province. Proceeding of the 13th Iranian Plant Protection Congress. Karaj, Iran. pp. 100.
Walter, D. E. and Proctor, H. C. 1999. Mites: Ecology, Evolution and Behavior. Springer, Dordrecht, Netherlands. 322 pp. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 872 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 641 |
||