تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 748 |
تعداد مقالات | 7,122 |
تعداد مشاهده مقاله | 10,275,702 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,911,523 |
ارزیابی و تحلیل تأثیر خیابان های معاصر ایجاد شده بر نظام ساختاری فضایی بافت های تاریخی در منطقه 3 شهر اصفهان | ||
دانش شهرسازی | ||
مقاله 3، دوره 3، شماره 4 - شماره پیاپی 9، بهمن 1398، صفحه 73-90 اصل مقاله (2.32 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/upk.2020.14846.1326 | ||
نویسندگان | ||
محمود قلعه نویی* 1؛ صفورا مختارزاده2؛ آیلین بهرامی3 | ||
1دانشیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، ایران | ||
2دانش آموخته دکتری شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، ایران | ||
3دانش آموخته کارشناسی ارشد طراحی شهری، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، ایران | ||
چکیده | ||
بیان مسئله: در پروژههای شهری داشتن رویکردی کلنگر ضروری به نظر میرسد. به این ترتیب که حدود و خط پروژه نمیتواند دلیلی بر نادیده گرفتن کنش متقابل آن با حوزه فراگیر خود در ساختار شهری گردد. در طرحهای توسعه شهری، عدم توجه به ساختار قدیمی شهر با تحمیل شبکه خیابانهای جدید، آسیبهای جدی به یکپارچگی بافتهای شهری وارد میسازد. در شهر اصفهان و به ویژه در منطقه تاریخی آن، پروژههای احیای میدان عتیق (کهنه - امام علی)، ایجاد محورهای باغ گلدسته، شهید مقدم و نظام الملک به عنوان پروژههای معاصر مصداق اینگونه مداخلات بودهاند که بر این ساختار تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم داشتهاند. هدف: در پژوهش حاضر، تحلیل بر شبکه شهری متمرکز شده و تلاش دارد دریابد پروژههای توسعه جدید به ویژه توسعههای مرتبط با شبکههای آمد و شد، به چه ترتیب توانسته بر نظام ساختاری – فضایی محدودهی تاریخی شهر اصفهان تاثیر گذارند. روش: در پژوهش کاربردی حاضر، دادهها به دو روش کتابخانه ای و پیمایشی گردآوری شده و با به کارگیری ابزار چیدمان فضا تحلیل شدهاند. پس از تحلیل ساختار فضایی محدوده تاریخی شهر در مهمترین دورههای تحولات کالبدی شامل دوره های سلجوقی، صفوی و پهلوی و معاصر، تاثیر احیای ساختاری میدان و سایر پروژه ها درلایه های کاربری و حمل و نقل نیز بررسی شده است. یافته ها: یافتههای پژوهش نشان میدهد که انسجام ساختار و سازمان فضایی شهر تنها در دوران سلجوقی و صفوی وجود داشته و بر خلاف دوران صفوی که ساختار جدید با احترام به بافت قدیم و در ارتباط با آن ایجاد گردید، شبکه خیابانکشیهای جدید دوران پهلوی بدون توجه به زمینه به منزوی نمودن هرچه بیشتر بافت انجامیده و با فاصله گرفتن همپیوندی این محورهای جدید ایجاد شده از گذرهای درونی بافت ارتباط فضایی عناصر فضایی موجود در دوران پیشین را از بین برده است. | ||
تازه های تحقیق | ||
مداخلات شهری در دوره اخیر در نبود رویکردی زمینهگرا و بدون شناخت زمینه های کالبدی موجود، منجر به گسست ساختاری فضایی بافت های تاریخی شده اند. از بین رفتن انسجام بویژه در بافتهای قدیمی شهر اصفهان که اتصالاتشان در ارتباط با مقیاس و سلسله مراتبها درست عمل نمیکنند موجب ناپایداری و گسستگی این بافتها از بافتهای پیرامونشان شده است. احیای میدان عتیق (کهنه) نیز با وجود داشتن تاثیرات مثبت، نتواسته تعادل فضایی مناطق پیرامون را به آنها بازگرداند و این احیا با هدف برقراری یک ساختار منسجم و هم پیوند فاصله چشم گیری دارد. | ||
کلیدواژهها | ||
بافت تاریخی؛ ساختار فضایی؛ همپیوندی؛ چیدمان فضا؛ اصفهان | ||
مراجع | ||
اسماعیلزاده، بهزاد. (1392). بازطراحی خیابان شهری با تأکید بر بافت تاریخی(نمونه موردی: خیابان امام خمینی یزد، حدفاصل میدان امیرچخماق- خیابان مسجد جامع). پایانامه منتشر نشده کارشناسی ارشد شهرسازی. دانشگاه یزد، دانشکده هنر و معماری الکساندر، کریستوفر. (2003). سرشت نظم - جلد اول : پدیده حیات. ترجمه رضا سیروس صبری. (1394). تهران: انتشارات پرهام نقش. الکساندر، کریستوفر. (1965). شهر درخت نیست. ترجمه فرناز فرشاد و شمین گلرخ. (1393) . تهران: انتشارات آرمانشهر. الکساندر، کریستوفر، هاجو نیس، آرتمیس آنینو، اینگرید کینگ. (1987). تئوری جدید طراحی شهری. ترجمه شرکت مهندسین مشاور طاش. تهران: نشر اندیشه. بحرینی، حسین. (1383). تحلیل فضاهای شهری در رابطه با الگوهای رفتاری استفاده کنندگان. تهران: دانشگاه تهران. بیکن، ادموند. (1974). طراحی شهرها. ترجمه ی فرزانه طاهری (1376). تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران. پامیر، سای. (2004). مراکز شهری سرزنده: اصول طراحی شهری و بازآفرینی. ترجمهی مصطفی بهزادفر و امیر شکیبامنش. (1389). تهران: انتشارات دانشگاه علم و صنعت ایران. توسلی، محمود؛ بنیادی، ناصر. (1386). طراحی فضاهای شهری : فضای شهری و جایگاه آن در زندگی و سیمای شهر. تهران: انشارات شهیدی. تیبالدز، فرانسیس. (2012). ساختن شهرهای مردم پسند: ارتقاء محیط عمومی در شهرهای بزرگ و کوچک. ترجمه ی مروارید قاسمی اصفهانی. (1387). تهران: انشارات روزنه. جمشیدی، محمود؛ مختارزاده، صفورا. (1390). کاربرد چیدمان فضا در تحلیل ساختار فضایی بافت های فرسوده. مجله جستارهای شهرسازی 35، 76-83. حمیدی، ملیحه؛ سیروس صبری، رضا؛ حبیبی، محسن و سلیمی، جواد. (1376). استخوانبندی شهر تهران. تهران: سازمان مشاور فنی و مهندسی شهر تهران. خدابندهلو، حسن؛ سلطانی فرد، هادی و زنگنه، یعقوب. (1397). امکان سنجی قابلیت پیاده مداری شبکه معابر شهری بخش مرکزی شهر قم با استفاده از مدل ویکور و تئوری چیدمان فضا. مجله پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری. 6 (2)، 427-449. دانش پور، عبدالهادی و شیری، الهام. (1394). عناصر کالبدی کارکردی شکل دهنده به هویت بافت های تاریخی شهر ایرانی اسلامی. مجله نقش جهان. 5 (1)، 17-25. شورچه، محمود. (1394). دیدگاههای نو در سیستم های شهری. تهران: انشارات پرهام نقش. عباسزادگان، مصطفی. (1381). روش چیدمان فضا در فرایند طراحی شهری. مجله مدیریت شهری. 134، 64-75. کمیسیون معماری و محیط بریتانیا (2000). ارتقاء کیفیت محیط به کمک طراحی. ترجمهی سولماز حسینیون.(1387). اصفهان: انشارات همام. مارشال، استفان. (2009). شهرها، طراحی و تکامل. ترجمهی سید حسین بحرینی و آمنه بختیار. (1395). تهران: انشارات دانشگاه تهران. مختارزاده، صفورا؛ قلعهنویی، محمود و خیرالدین، رضا .(1398). تدوین مدل ارزیابی انسجام فرم کالبدی شهرها در راستای پایداری شهری. پایانامه منتشر نشده دکتری شهرسازی. دانشگاه هنر اصفهان، دانشکده معماری و شهرسازی، گروه شهرسازی. مشهدیزاده دهاقانی، ناصر. (1385). تحلیلی از ویژگیهای برنامه ریزی شهری در ایران. تهران: انتشارات دانشگاه علم و صنعت ایران. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,311 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,371 |