تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 738 |
تعداد مقالات | 6,941 |
تعداد مشاهده مقاله | 9,888,307 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,703,460 |
تحلیل معنایی گواهنمایی در زبان فارسی | ||
زبان فارسی و گویشهای ایرانی | ||
مقاله 4، دوره 4، شماره 2 - شماره پیاپی 8، مهر 1398، صفحه 99-120 اصل مقاله (661.97 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/plid.2019.11631.1318 | ||
نویسنده | ||
راحله گندمکار* | ||
استادیار زبانشناسی همگانی، دانشگاه علامه طباطبائی تهران | ||
چکیده | ||
گواهنمایی مقولهای زبانی است که بر اساس آن، گوینده باید منبع اطلاعات گفتهاش را در قالب تکواژ یا عنصری صرفی در جمله بازنمایی و مشخص کند که آیا گوینده، رویداد را دیده، شنیده، استنتاج کرده یا به شکل دیگری کسب کردهاست. نگارنده ضمن بررسی نمونههایی از فارسی گفتاری به بررسی گواهنمایی در فارسی امروز پرداخته و به روشی توصیفی ـ تحلیلی به این نتیجه رسیدهاست که دستکم برمبنای چند دلیل عمده نمیتوانیم به وجود گواهنمایی در فارسی قائل باشیم: نخست، در فارسی عنصر صرفی اجباری در قالب تکواژ یا واژهبست برای نمایش اختصاصی گواهنمایی وجود ندارد؛ دوم، اشاره به منبع اطلاعات نه به کمک ابزارهای صرفی، بلکه از طریق وجه فعل و به کمک «جمله»، آن هم به صورت اختیاری بازنمایی میشود؛ سوم، وجه مقولهای جهانی است، اما گواهنمایی ویژة تعداد محدودی از زبانهاست؛ چهارم، اگر وجه را از فعل کنار بگذاریم، امکان بازنمایی معنایی این مفهوم به طور کامل از بین میرود؛ پنجم، این مقوله در زبانهای جوامع کوچک و با فرهنگی نهچندان پیشرفته، در قالب نظامی بسیار پیچدهتر به کار میرود. | ||
کلیدواژهها | ||
گواهنمایی؛ وجه؛ معنی؛ فرهنگ | ||
مراجع | ||
امیدواری، آ. و گلفام، ا. 1396. «بررسی گواهنمایی در زبان فارسی: رویکردی ردهشناختی». جستارهای زبانی. 8. (1) پیاپی36: 79-99. انوری، ح. 1381. فرهنگ بزرگ سخن. تهران: سخن. انوری، ح. و احمدی گیوی، ح. 1385. دستور زبان فارسی (2). تهران: فاطمی. رضایی، و. 1393. «گواهنمایی در زبان فارسی امروز». پژوهشهای زبانی. 5(1): 21-40. طباطبائی، ع. 1395. فرهنگ توصیفی دستور زبان فارسی. تهران: فرهنگ معاصر. ماهوتیان، ش. 1390. دستور زبان فارسی از دیدگاه ردهشناسی، ترجمۀ م. سمائی. تهران: مرکز. Aikhenvald, A.Y. & Dixon (Eds.) 2003. Studies in Evidentiality. Amsterdam: John Benjamins. Aikhenvald, A.Y. 2000. Classifiers: A Typology of Noun Categorization Devices. Oxford: Oxford University Press. ـــــــــــــــــــــــــ2003. “Evidentiality in typological perspective”. In Aikhenvald & Dixon (Eds.). Studies in Evidentiality. P. 1-31. Aikhenvald, A.Y. 2004. Evidentiality. Oxford University Press. Inc, New York. ــــــــــــــــــــــــ (2012). Review of Diewald & Smirnova (eds., 2010). studies in Language 36 (2). P. 431-439. Anvari, H. 2002. Sokhan Comprehensive Dictionary. Tehran: Sokhan [In Persian] Anvari, H. and Ahmadi Givi, H. (2006). Persian Grammar (2). Tehran: Fatemi. Bernárdez, E. 2017. “Evidentiality- A Cultural Interpretation”. In Sharifian, F. (ed.). Advances in Cultural Linguistics. Springer. P. 433-460. Boas, F. 1911. Introduction, in F. Boas (Ed.). Handbook of American Indian Languages. Bureau of American Ethnology Bulletin 40. Pp. 5-83. ــــــــــــــــــــــــ1938. Language, in F. Boas (ed.), General Anthropology. Boston, New York: D. C.Heath and Company, P. 124–45. Chung, Kyung-Sook. 2006. “Korean evidenitals and assertion”, In Donald Baumer, David Montero & Michael Scanlon (eds.), Proceedings of the 25th West Coast Conference on Formal Linguistics, 105–113. Somerville, MA: Cascadilla Proceedings Project. Crystal. D. 2003. A Dictionary of Linguistics & Phonetics (5th ed.). Blackwell Publishing. Delancey, S. 2001. “The mirative and evidentiality”. Journal of Pragmatics. 33. P. 369-382. Dixon, R. M. W. 2003. “Evidentiality in Jarawara”, In Aikhenvald and Dixon (eds.). Studies in Evidantiality. P. 165-188. Faller, M.T. 2002. Semantics and Pragmatics of Evidentials in Cuzco Quechua. Ph.D. Dissertation. Stanford University. Faller, M. 2006. Evidentiality above and below speech acts. Ms. http:// semanticsarchive.net/Archive/GZiZjBhO/. Floyd, R. 1999. The Structure of Evidential Categories in Wanka Quechua. Arlington: Summer Institute of Linguistics/University of Texas. Pp. 165-188. Frajzyngier, Z. 1985. “Truth and the indicative sentence”, Studies in Language 9. P. 243–54. Garrett, E.J. 2001. Evidentiality and Assertion in Tibetan. Ph.D. Dissertation. University of California, Los Angeles. Golfam, A. and Bahrami Khorshid, S. 2010. “Causation and iconicity: a cognitive approach”. Journal of Language Research Zabanpazhuhi. 1 (1). 143-166. Haan, de F. 1999. “Evidentiality and epistemic modality: Setting boundaries”. Southwest Journal of Linguistics. 18(1). P. 83–101. Hansson, I. L. 2003. “Akha”, In Thurgood, G. and LaPolla, R. J. (eds.). The Sino-Tibetan languages. London: Routledge. P. 236-252. Jahani, C. 2000. “Expressions of indirectivity in spoken modern Persian”, In Johanson & Utas (Eds.). Evidentials: Turkic, Iranian and Neighbouring Languages. P. 185-207. Jakobson, R. 1957. Shifters, verbal categories and the Russian verbs. Cambridge: Harvard University. ــــــــــــــــــــــــ1986. “The heterogeneity of evidentials in Makah”, In Chafe and Nichols (eds.). Evidentiality: The Linguistic Coding of Epistemology. P. 3–28. Izvorski, R. 1997. “The present perfect as an epistemic modal”, In Aaron Lawson (ed.), Proceedings from Semantics and Linguistic Theory VII. Ithaca, NY: Cornell University. P. 222-239. Kalsang, J. G. ,M. Speas & J. de Villiers. 2013. “Direct evidentials, case, tense and aspect in Tibetan: Evidence for a general theory of the semantics of evidential”. Natural Language & Linguistic Theory 31(2). doi:10.1007/s11049-013-9193-9. P. 517–561. Koev, T. 2011. “Evidentiality andtemporaldistance learning”, In NeilAshton, Anca Chereches & David Lutz (eds.), Proceedings from Semantics and Linguistic Theory (SALT) XXI. Ithaca,NY: CLC Publications. P. 115–134 Lazard, G. 1999. “Mirativity, evidentiality, mediativity, or other?”. Linguistic Typology 3: P. 91–110. ــــــــــــــــــــــــ 2001. “On the grammaticalization of evidentiality”. Journal of Pragmatics 33. Pp. 358–68. Lee, J. 2011. Evidentiality and its interaction with tense: Evidence from Korean. The Ohio State University dissertation. Mahootian, Sh. 2011. Persian (6th ed.). Mahdi Sama’i (Translation).Tehran: Markaz. McCready, E. & Norry O. 2007. “Evidentiality, modality and probability”. Linguistics and Philosophy. 30(2). P. 147–206. Murray, S. 2017. The Semantics of Evidentials. Oxford University Press. Omidvari, A and Golfam, A. 2017. “The Study of Evidentiality in Persian: A Typological Approach”, Language Related Research, 8, No.1 (Tome 36), 79-99. Palmer, F.R. 1986. Mood and Modality. Cambridge: Cambridge University Press. Sadighi, F. & R. Mobashernia 2012.” A Study of Lexical Evidentials in Modern Persian: Does Genre Matter?”. Journal of Basic and Applied Scientific Research. P. 8853- 8856. Sauerland, U. & Schenner. M. 2007. “Embedded evidentials in Bulgarian”, In Estela Puig-Waldmüller (ed.), Proceedings of Sinn und Bedeutung 11. Barcelona: Universitat Pompeu Fabra.Pp. 525-539. Schenner, M. 2008. “Double face evidentials in German”, In Alte Grønn (ed.), Proceedings of Sinn und Bedeutung 12. Oslo, Norway: ILOS. P. 552–566. Sadighi, F. & R. Mobashernia 2012. “A Study of Lexical Evidentials in Modern Persian: Does Genre Matter?”. Journal of Basic and Applied Scientific Research. 8853- 8856. Trask, L. 1999. Key Concepts in Language and Linguistics. London and New York: Routledge. Trudgill, P. 2004. New-dialect Formation: The Inevitability of Colonial Englishes. Oxford: Oxford University Press. Utas, Bo. 2000. “Traces of Evidentiality in Classical new Persian”, In Johanson and Utas (Eds.). Evidentials: Turkic, Iranian and Neighbouring Languages. P. 259-273. de Villiers, J., J. Garfield, H. Gernet-Girard, T. Roeper & M. Speas. 2009. “Evidentials in Tibetan: Acquisition, semantics, and cognitive development”, In Stanka A. Fitneva&TomokoMatsui (eds.), Evidentiality: A window into language and cognitive development (New Directions for Child and Adolescent Development 125). San Francisco: Jossey-Bass. P. 29–47. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 841 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 551 |