پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 31 |
| تعداد شماره‌ها | 743 |
| تعداد مقالات | 7,076 |
| تعداد مشاهده مقاله | 10,162,647 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,862,125 |
برساخت داوریهای برنامهریزان در رهیافت فرهنگِ برنامهریزی | ||
| دانش شهرسازی | ||
| مقاله 5، دوره 3، شماره 1 - شماره پیاپی 6، خرداد 1398، صفحه 55-69 اصل مقاله (584.47 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/upk.2019.13449.1208 | ||
| نویسنده | ||
| پویا جودی گل لر* | ||
| مدرس گروه شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران | ||
| چکیده | ||
| با توجه به لزوم مطالعه رابطه بین برنامهریزی فضایی و بسترهای فرهنگی، هدف این مقاله ارائه چارچوبی نظری و انگاشتی برای تحلیل نظاممند از کاربستهای برنامهریزی مرتبط با بستر اجتماعی و فرهنگی میباشد. درک رابطه بین برنامهریزی فضایی بهعنوان ابزار عملکردی سیاست قلمرویی و بستر فرهنگی شامل الگوهای اقتصادی-اجتماعی و هنجارها، ارزشها، سنتها و نگرشهای فرهنگی مرتبط بواسطه معرفی انگاشت فرهنگ برنامهریزی امکانپذیر است. فرهنگ برنامهریزی به مثابه یک سیستم فرهنگی، تصمیمها و داوریهای برنامهریزان متاثر از چارچوبهای فردی و جمعی مشترکی است که برنامهریزان بواسطه آن، بَستر برنامهریزی را درک میکنند. به سخن دیگر، فرهنگ برنامهریزی به پیش زمینه فکری و ارزش های به اشتراک گذاشته شده عاملان درگیر در تمامی مراحل فرایند برنامهریزی (تنظیم دستورکار، تصمیم سازی و اجرا) اشاره دارد که بر رفتار و عمل آنها تاثیر گذار است. برنامهریزان در فرایند کار روزانه خود به داوری متفاوتی دست مییازند –آنها مشکل برنامهریزی را تعریف کرده، اهداف کلان و خرد برنامهریزی را تدوین نموده و به اجرای ابزارهای مشخص برای توسعه فضاها، همسایگیها، شهرها و مناطق مطلوب و مناسب میپردازند. آنها همواره جهان را از دید دریچههای فرهنگی درک میکنند که متشکل از نگرشها، ارزشها، قواعد، استانداردها و باورهای انباشته یافته و رسوب کرده مشترک فرد برنامهریز و نهادهای برنامهریزی است. به منظور درک و قیاس کاربستها و داوریهای برنامهریزی، چارچوب انگاشتی متشکل از ابعاد چارچوبهای شناختی برنامهریزان، کنشگران و تعاملات آنها، محیط نهادی و سیستم برنامهریزی و محیط اجتماعی معرفی شده است که بر برنامهریزی و داوریهای برنامهریزان تاثیر گذار است. هدف اصلی چنین بازجُستی، اجتناب از اِنگاشتپردازی تقلیلگرایانه از سیستم برنامهریزی و مُنفعل دانستن برنامهریزان از تفسیر و بازتفسیر قواعد و هنجارها در قالب انگیزههای فردی و جمعی میباشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| فرهنگ برنامه ریزی؛ برنامه ریزی فضایی؛ داوری برنامه ریزان؛ زمینه فرهنگی | ||
| مراجع | ||
|
آبرام، س .(1392). فرهنگ و برنامهریزی، مترجم: محمد خانی، تهران: تیسا. برگر، پ و لوکمان، ت. (1394). ساخت اجتماعی واقعیت: رسالهای در جامعهشناسی شناخت، مترجم: فریبرز مجیدی. تهران: شرکت و انتشارات علمی و فرهنگی. هیلیر، ج. (1394). سایههای قدرت- حکایت دوراندیشی برنامهریزی کاربری اراضی. مترجم: ک. پولادی، تهران: جامعه مهندسین مشاور ایران. Abram, S. (2000). Planning the public: some comments on empirical problems for planning theory. Journal of Planning Education and Research, 19, 351—7.
Bolan, R. (1971). The Social Relations of the Planner. Journal of the American Institute of Planners, 37(6), 386-396. doi:10.1080/01944367108977388
Commission of the European Communities – CEC (1997) The EU Compendium of Spatial Planning Systems and Policies, Regional Development Studies, Office for Official Publications of the European Communities, Luxembourg.
Booth, P. (1993). The cultural dimension in comparative research: Making sense of devel-opment control in France. European Planning Studies, 1(2), 217–229. doi:10.1080/09654319308720210 Davoudi, S. (2015). Planning as practice of knowing. Planning Theory, 1-16.
Dear, M. (2000). The Postmodern Urban Condition. Oxford: Blackwell
De Vries, J. (2015). Planning and Culture Unfolded: The Cases of Flanders and the Netherlands. European Planning Studies, 1-19. doi:10.1080/09654313.2015.1018406
Ernste, H. (2012). Framing Cultures of Spatial Planning. Planning Practice and Research, 27(1), 87-101. doi:10.1080/02697459.2012.661194
Faludi, A. (2005). The Netherlands:A Culture with a Soft Spot for Planning. In B. Sanyal, Comparative Planning culture (pp. 285-308). London: Routledge.
Friedmann, J. (2005). Planning Cultures in Transition. In B. Sanyal, Comparative Planning Cultures (pp. 29-44.). London: Routledge
Furst, D. (2009). Planning Cultures En Route To A Better Comprehension Of Planning Process? In j. knieling, & F. othengrafen, Planning culture in europe:decoding cultural phenomena in urban and regional planning. Farnham: Ashgate.
Getimis, P. (2012). Comparing Spatial Planning Systems and Planning Cultures in Europe. The Need for a Multi-scalar Approach. Planning Practice and Research, 27(1), 25–40. doi:10.1080/02697459.2012.659520
Gullestrup, H. (2006). Cultural analysis: Towards cross-cultural understanding. Aalborg, Denmark: Aalborg University Press.
Harris, M. (1999) Theories of Culture in Postmodern Times, Sage Publications, London.
Healey, P. (1997). An institutionalist approach to spatial planning. In P. Healey, A. Khakee, A. Motte, & B. Needham, Making Strategic Spatial Plans (pp. 20-35). London: UCL Press.
Hofstede, G. (2001). Culture’s consequences: Comparing values, behaviors, institutions, and organizations across nations (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Holden, N. (2002). Cross-cultural management: A knowledge management perspective. Harlow, UK: Pearson Education.
Innes, J.E. and J. Gruber (2001) Planning Styles in Conflict at the San Francisco Bay Area’s Metropolitan Transportation Commission, Working Paper 09/2001, Institute of Urban and Regional Development, University of California, Berkeley.
Keller, D., Koch, M., & Selle, K. (1996). ‘Either/or’ and ‘and’: first impressions of a journey into the planning cultures of four countries. Planning Perspectives, 11, 41–54. doi:10.1080/026654396364925
Knieling , J., & Othengrafen, F. (2015). Planning Culture—A Concept to Explain the Evolution of Planning Policies and Processes in Europe? European Planning Studies, 1-17. doi:10.1080/09654313.2015.1018404
Knieling, J., & Othengrafen, F. (2009). Planning Cultures in Europe. Decoding Cultural Phenomena in Urban and Regional Planning. Farnham: Ashgate.
Ligget, H and Perry, D.C. (1995). Spatial Practices: An Introduction, in: Ligges, H. and Perry, D.C. (eds) Spatial Practices: Critical Explorations in Social Spatial Theory, Thousand Oaks, CA, Sage Publications, 1-12.
Neuman, M. (2007). How we use planning: Planning cultures and images of future. In L. D. Hopkins , & M. A. Zapata, engaging the future Forecasts, Scenarios, Plans, and Projects (pp. 155-174). Cambridge: MA: Lincoln Institute of Land Policy.
Newman, P. and A. Thornley (1996) Urban Planning in Europe. International Competition, National Systems, and Planning Projects, Routledge, New York.
Othengrafen, F. (2014). The Concept of Planning Culture: Analysing How Planners Construct Practical Judgements in a Culturised Context. E-planning Research, 1, 1-17. doi:10:4018/ijepr.2014040101
Reimer, M., & Blotevogel, H. (2012). Comparing Spatial Planning Practice in Europe: A Plea for Cultural Sensitization. Planning Practice and Research, 27(1), 7-24. doi:10.1080/02697459.2012.659517
Sanyal, B. (2005). Comparative Planning culture . New York: Routledge.
Steinhauer, C. (2011). International Knowledge Transfer - Analysis of Planning Cultures. REAL CORP, (pp. 483-493). Essen.
Schön, D. A., & Rein, M. (1994). Frame reflection. Towards the resolution of intractable policy controversies. New York, NY: Basic Books.
Schein, E. H. (2004). Organizational culture and leadership (3rd ed.). San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Trompenaars, F., & Hampden-Turner, C. (2005). Riding the waves of culture: understanding cultural diversity in business (2nd ed.). London, UK: Nicholas Brealey Publishing.
Vettoretto, L. (2009). Planning cultures in Italy: Reformism, laissez-faire and contemporary trends. In J. Knieling, & F. Othengrafen (Eds.), Planning cultures in Europe: Decoding cultural phenomena in urban and regional planning (pp. 189–204). Farnham, UK: Ashgate.
Watson, V. (2002). Do we learn from planning practice? The contribution of the practice movement to planning theory. Journal of Planning Education and Research, 22(2), 178–187. doi:10.1177/0739456X02238446
Young, G. (2008). Reshaping planning with culture. Aldershot: UK: Ashgate. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 683 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,193 |
||