پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 31 |
| تعداد شماره‌ها | 708 |
| تعداد مقالات | 6,652 |
| تعداد مشاهده مقاله | 9,197,338 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,309,050 |
ارزیابی طیف آسیبپذیری لرزهای با معیار تلفات انسانی (نمونه موردی: منطقه 3 کلانشهر شیراز) | ||
| دانش شهرسازی | ||
| مقاله 7، دوره 2، شماره 3 - شماره پیاپی 4، آذر 1397، صفحه 99-113 اصل مقاله (1020.53 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/upk.2019.11016.1117 | ||
| نویسندگان | ||
| پریسا مشک سار1؛ یعقوب پیوسته گر* 2؛ علی شمس الدینی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری شهرسازی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران | ||
| 2استادیار گروه معماری و شهرسازی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران | ||
| 3استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران | ||
| چکیده | ||
| مخاطرات طبیعی به دلیل شدت و زمان کوتاه اثرگذاری بر اجتماعات بشری تبدیل به یکی از دغدغههای اصلی برنامهریزان و مدیران شهری در سالهای اخیر شدهاند. سهم کشور ما از این مخاطرات بیشتر مربوط به زلزله است. شهر شیراز یکی از کانونهای پر خطر از نظر احتمال وقوع زلزله در ایران است. این مساله تهدیدی جدی برای پایداریتوسعه این شهر محسوب میشود. منطقه 3 شهر شیراز یکی از مهمترین مناطق این شهر است که با دو گسل مهم(سلطانII و سعدی) تهدید شده است. با توجه به اهمیت موضوع ارزیابی آسیبپذیری شهرها در برابر زلزله در مباحث مربوط به برنامهریزی شهری، در این مقاله سعی شده است تا با بهکارگیری روش RADIUSبااستفادهازشاخصهاییچون جنس خاک منطقه، فاصله از گسل، دادههایتراکمجمعیتی و نوعساختمانهاوتوزیعآنهابا تدوین سناریوی زلزله احتمالی روزانه و شبانه، برآورد مناسبی از تلفات انسانی منطقه 3 شهرداری شیراز در برابر زلزله ارائه شود. در تحلیل اطلاعات نیز از روشهای کمی و کیفی استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده از تحقیقمشخص شد که تعداد تلفات جانی ناشی از سناریوی زلزلهای با بزرگی 2/6 ریشتر در ساعت 12 ظهر حدود 713 نفر خواهد بود و 9876 زخمی برجا خواهد گذاشت. در ساعت 3 صبح، 648 نفر جان خود را از دست خواهند داد و حدود 7342 نفر مجروح خواهند شد. این مطالعه نشان میدهد، این منطقه به دلیل ویژگیهای کالبدی، وجود ساختمانهای فرسوده، نزدیکی به گسلهای فعال و کیفیت سازهای نامناسب به عنوان یک منطقه با آسیبپذیری بالا در برابر زلزله شناخته میشود.این ارزیابی میتواند در پیشبینی برنامههای شهری برای کاهش تلفات استفاده شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| روش RADIUS؛ آسیب پذیری لرزه ای؛ تلفات انسانی؛ سناریوی زلزله؛ منطقه 3 کلانشهر شیراز | ||
| مراجع | ||
|
احدنژاد روشتی، محسن، جلیلپور، شهناز. (1390). ارزیابی عوامل بیرونی تأثیرگذار در آسیبپذیری ساختمانی بافت قدیم شهرها در برابر زلزله (مطالعة موردی: ناحیة 1 شهر خوی)، سمینار ملی کاربرد GIS در برنامهریزی اقتصادی، اجتماعی و شهری، صص 1-12. احدنژاد روشتی، محسن، قرخلو، مهدی، زیاری، کرامتاله. (1389). مدلسازی آسیبپذیری ساختمانی شهرها در برابر زلزله با استفاده از روش فرایند تحلیل سلسلهمراتبی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی( نمونه موردی: شهر زنجان). جغرافیاوتوسعه، 19، 171- 198. اسفندیاری، فریبا، غفاری گیلانده، عطا، لطفی، خداداد. (1393). بررسی توان لرزه زایی گسلها و برآورد تلفات انسانی ناشی از زلزله در مناطق شهری مطالعه موردی: (شهر اردبیل)، پژوهشهای ژئومورفولوژی کمی، 2(4)، 17- 36. آقامحمدی، حسین، مسگری، محمدسعدی، منصوریان، علی، کریمی، وحید. (1389). برآورد تعداد مصدومان زلزله و نحوه توزیع مکانی آنها به عنوان تابعی از خرابیهای سازهای، همایش سیستمهای اطلاعات مکانی، شهر تهران. المدرسی، سید علی، میردهقان اشکذری. (1396). تخمین خسارات ناشی از زلزله با استفاده از مدل RADIUS و GIS (مطالعه موردی شهرستان اشکذر). مخاطرات محیط طبیعی، 16، 89- 104. امینی، جمال، کرمی، جلال، علیمحمدی سراب، عباس، صفرراد، طاهر. (1390). ارزیابی مدل رادیوس در تخمین خسارات ناشی از زلزله در محیط GIS (مطالعه موردی، منطقه یک شهرداری تهران). مطالعاتوپژوهشهایشهریومنطقهای، 11، 23-40 امینی حسینی، کامبد، پیش نمازی، پروانه. (1385). بررسی نحوه اطلاع رسانی در زلزلههای رودبار- منجیل و بم. پژوهشنامه زلزلهشناسی و مهندسی زلزله، 13(1 و 2)، 57- 65. حسینی، زهرا، علوی، اکبر، حسنزاده، رضا، دهقانی، مژگان. (1393). تحلیلی بر آسیبپذیری لرزهای و شبیهسازی آن در مدیریت بحران مطالعه موردی: ناحیه 13 شهر کرمان. تحقیقات جغرافیایی، 29(4)، 147-164. محمدی ده چشمه، مصطفی، محمدی ده چشمه، مسعود. (1391). تحلیلی جغرافیایی بر نتایج اکولوژیکی ناشی از مهاجرت در شهر اهواز. فصلنامه جمعیت، 79، ۶۹-۸۲. زارع, احمدعلی، حسینی، سیداحمد. (۱۳۹۵). تخمین تلفات انسانی مدارس شهر قم در صورت وقوع زلزله، مقاله منتشر شده در چهارمین همایش ملی مصالح ساختمانی و فناوری های نوین در عمران، معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد. سادین، حسین، میرزاعلی، محمد، کوثری صفا، معصومه. (1396)، تحلیــل خطر و خسارات زمینلرزه مناطق روستایی با استفاده از روشهای AHP و GIS مطالعهی موردی: دهستان ابرشیوهی دماوند. مدیریت بحران، 11، 93- 104. سمائی، مقداد، برزگری، امیر، جعفری، فرهاد، قویمیپناه، محمدرضا، شامی، ابوالفضل. (1396). شبیهسازی سناریوهای محتمل رخداد زمینلرزه در تهران. علوم زمین، 103، 141 - 156. شایان، سیاوش، زارع، غلامرضا. (1393). پهنهبندی زمینلرزههای رخ داده در استان فارس طی سالهای 1900 تا 2010 میلادی و مقایسه آن با دیگر یافتههای پژوهشی. تحقیقات جغرافیایی، 29(1)، 89- 104. شریف زادگان، محمدحسین، فتحی، حمید. (1390). طراحی و کاربرد مدلهای فضایی ارزیابی و تحلیل آسیب پذیری لرزهای در برنامهریزی و مدیریت شهری. صفه، 46، 109- 124. عابدینی، موسی، سرمستی، نادر. (1395). ارزیابی ضریب آسیبپذیری کلانشهر تبریز در برابر خطر زلزله و برآورد تلفات انسانی. جغرافیای طبیعی، 32، 35- 56. عشرتی، لیلا. (1393). گزارش پهنهبندی خطر آسیبپذیری کالبدی و انسانی در برابر زلزله (مطالعه موردی: منطقه 1 و 6 شهرداری شیراز). شیراز: مدیریت بحران شهرداری شیراز. عندلیبی، محمد جمیل، اویسی، بهنام. (1381). سایزموتکتونیک مدرن، شیراز: تخت جمشید. قنبری، ابوالفضل، زلفی، علی. (1393). ارزیابی آسیبپذیری شهری در برابر زلزله با تاکید بر مدیریت بحران شهری در شهر کاشمر. تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، 1(4)، 59- 74. گیاهچین، نسرین، مهرجو، محسن. (1390). ارزیابی کاربری زمین شهری با توجه به خطرات زلزله (مطالعه موردی ناحیه 4 منطقه 20). مقاله منتشر شده در همایش ملی ژئوماتیک 90، سازمان نقشهبرداری کشور، تهران. ملکی، سعید، مودت، الیاس. (1392). ارزیابی طیف آسیبپذیری لرزهای در شهرها بر اساس سناریوهای شدت مختلف با استفاده از مدلهای µD ، TOPSIS و GIS(مطالعه موردی: شهر یزد). جغرافیا و مخاطرات محیطی، 5، 127- 142. منصوری، بابک، قایمقامیان، محمدرضا، امینی حسینی، کامبد، گواهی، نعیمه. (1390). توسعه مدل لرزهای خسارت جانی (مطالعه موردی منطقه 17 شهر تهران)، تهران: پژوهشگاه بینالمللی زلزلهشناسی و مهندسی زلزله. هاشمی، نرگس، هاشمی، سید غلامرضا، نظری، فاطمه، فقیه، عارف. (1395). ارزیابی تلفات انسانی ناشی از زلزله بر اساس سطوح تریاژ در شهر قم. امداد و نجات، 8 (4)، 78-89. Aoki, Yu., 2014, More Schooling, Less Youth Crime? Learning from an Earthquake in Japan, IZA Discussion Paper, No. 8619.
Cas, A. G., Frankenberg, E., Suriastini, W., & Thomas, D. (2014). The impact of parental death on child well-being: evidence from the Indian Ocean tsunami. Demography, 51(2), 437-457.
Green, R., & Miles, S. (2011). Social impacts of the 12 January 2010 Haiti earthquake. Earthquake Spectra, 27(S1), S447-S462.
Gulati, B., (2006). Earthquake Risk Assessment of Buildings Applicability of HAZUS in Dehradun, India, M.Sc Thesis, International Institute for Geo- information Science and Earth Observation, Supervisors: M.J.G. Mark Brussel, Sandeep Maithani and Cees J van Westen.
Hashemi, M., & Alesheikh, A. A. (2011). A GIS-based earthquake damage assessment and settlement methodology. Soil dynamics and earthquake engineering, 31(11), 1607-1617.
Hosseini, Z. Alavi, A. Hassanzadeh, R. & Dehghani, M. (2015). Seismic Vulnerability Analysis and Simulation in Disaster Management, Case Study: 13th Area of Kerman City. Geographical Research, 29(4), 147 -163.
Jaiswal, K., & Wald, D. (2010). An empirical model for global earthquake fatality estimation. Earthquake Spectra, 26(4), 1017-1037.
Jaiswal, K. S., & Wald, D. J. (2010, July). Development of a semi-empirical loss model within the USGS Prompt Assessment of Global Earthquakes for Response (PAGER) System. In Proceedings of the 9th US and 10th Canadian conference on earthquake engineering: reaching beyond borders (pp. 25-29).
Maithani, S. & Sokhi, B.S. (2004). RADIUS: A Methodology for Earthquake Hazard Assessment in Urban Areas in a GIS Environment, Case Study Dehradun Municipal Area. ITPI Journal 1 (3), 55-64.
Rojahn, C. (1997). Applied Technology Council Annual Report, Advancing Engineering Applications for Natural Hazard Mitigation. Redwood City, California 94065.
Santos, I. V. (2010). The Effects of Earthquakes on Children and Human Development in Rural El Salvador. In Risk, Shocks, and Human Development (pp. 128-151). Palgrave Macmillan, London.
Tang, A., & Wen, A. (2009). An intelligent simulation system for earthquake disaster assessment. Computers & Geosciences, 35(5), 871-879.
Villacis, C.A. & Cardona, C.N. (1999). Guidelines for the Implementation of Earthquake Risk Management Projects. California: Geohazards International Palo Alto.
Wang, X. & Liu, K. (2012). Earthquake and Mental Health, Post Traumatic Stress Disorders in a GlobalContext, ISBN: 978-953-307-825-0, InTech, Available from:http://www.intechopen.com/books/post-traumatic-stress-disorders-in-a-global-context/earthquake-and-mental-health.
Wei, H. H., Shohet, I. M., Skibniewski, M. J., Shapira, S., Levy, R., Levi, T., ... & Zohar, M. (2015). Assessment of casualty and economic losses from earthquakes using semi-empirical model. Procedia Engineering, 123, 599-605.
Wong, I., Silva, W., Bott, J., Wright, D., Thomas, P., Gregor, N., ... & Wang, Y. (2000). Earthquake scenario and probabilistic ground shaking maps for the Portland, Oregon, metropolitan area. Portland Hills fault M, 6.
Xu, J., Dai, J., Rao, R., & Xie, H. (2016). The association between exposure and psychological health in earthquake survivors from the Longmen Shan Fault area: the mediating effect of risk perception. BMC public health, 16(1), 417. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 852 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,596 |
||