تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 755 |
تعداد مقالات | 7,144 |
تعداد مشاهده مقاله | 10,301,675 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,920,923 |
مقایسه اثر جیرههای حاوی سطوح متفاوت جو به همراه منبع کنجاله سویا و اوره بر قابلیت هضم، pH و نیتروژن آمونیاکی شکمبه در گوسفند | ||
تحقیقات تولیدات دامی | ||
مقاله 7، دوره 2، شماره 2، شهریور 1392، صفحه 67-74 اصل مقاله (136.99 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
سلمان افشار* 1؛ شهاب صفری2؛ مهدی کاظمی بنچناری3؛ حمیدرضا فردوسی1؛ ایمان حاج خدادادی3 | ||
1کارشناس گروه علوم دامی، موسسه آموزش عالی علمی کاربردی جهادکشاورزی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی | ||
2دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا | ||
3استادیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اراک | ||
چکیده | ||
در این آزمایش اثر افزودن دو منبع نیتروژنی متفاوت (اوره و کنجاله سویا) در جیرههای گوسفند حاوی سطوح متفاوت جو بر قابلیت هضم مواد مغذی و مقادیر pH و نیتروژن آمونیاکی شکمبه مورد مقایسه قرار گرفت. در این آزمایش چهار راس گوسفند فیستولادار با سن 4ماه و میانگین وزن 4/1 ± 5/35 کیلوگرم در قالب طرح چرخشی چهار در چهار مورد استفاده قرار گرفتند. جیرههای آزمایشی شامل 1- سطح 96/38 درصد جو همراه اوره؛ 2- سطح 05/49 درصد جو همراه اوره؛ 3- سطح 58/29 درصد جو همراه کنجاله سویا و 4- سطح 65/40 درصد جو همراه کنجاله سویا بودند. نتایج نشان داد؛ مقادیر pH شکمبه در زمانهای 2 و 5 ساعت بعداز خوراکدهی بین تیمارها اختلاف داشتند (05/0>P) که تیمار اول بیشترین مقدار pH (50/6) در زمان2 و تیمار دوم کمترین مقدار pH (98/5) در زمان 5 را دارا بودند. همچنین غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه بین تیمارها جز زمان 5 ساعت بعد از خوراکدهی در بقیه زمانها، اختلاف داشت (05/0>P). مقادیر قابلیت هضم ماده آلی و دیواره سلولی بین تیمارها معنیدار بودند (05/0>P) که بیشترین مقادیر قابلیت هضم ماده آلی و دیواره سلولی به ترتیب مربوط به تیمارهای چهارم (8/66 درصد) و سوم (6/33 درصد) بود. بهطورکلی میتوان نتیجه گرفت که مقادیر نیتروژن آمونیاکی تحت تأثیر منبع پروتئینی و سطح جو قرار داشته و روند تولید نیتروژن آمونیاکی در جیرههای محتوی کنجاله سویا کندتر بود. از سوی دیگر قابلیت هضم مواد مغذی بیشتر تحت تأثیر منبع پروتئین قرار داشته بهطوریکه مقادیر آنها در جیرههای محتوی کنجاله سویا بیشترین مقدار بود. | ||
کلیدواژهها | ||
اوره؛ قابلیت هضم؛ کنجاله سویا؛ گوسفند؛ منبع کربوهیدرات | ||
مراجع | ||
Association of Official Analytical Chemists. 1990. Official Methods of Analysis, 13th ed. AOAC, Washington, DC. Brito A. F. and Broderick G. A. 2007. Effects of different protein supplements on milk production and nutrient utilization in lactating dairy cows. Journal of Dairy Science, 90: 1816-1827. Cyriac C., Ruis A. A., McGilliard M. L., Pearson R. E., Bequette B. J. and Hanigam M. D. 2008. Lactation performance of mid-lactation dairy cows fed ruminally degradable protein at concentrations lower than national research council recommendations. Journal of Dairy Science, 91: 4704-4713. Gorosito A. R., Russell J. B. and Van Soest P. J. 1985. Effectof carbon -4 and carbon-5 volatile fatty acids on digestion of plant cell wall invitro. Journal of Dairy Science, 68: 840-847. Griswold K. E., Apgar G. A., Bouton, J. and Firkins J. L. 2003. Effects of urea infusion and ruminal degradable protein concentration on microbial growth, digestibility, and fermentation in continuous culture. Journal of Animal Science, 81: 329-336. Kang-Meznarich J. H. and Broderick G. A. 1981. Effects of incremental urea supplementation on ruminal ammonia concentration and bacterial protein formation. Journal of Animal Science, 51: 422-431. Kathryne M. 2006. Synchronization of carbohydrate and protein metabolism by ruminal microbes in continuous culture, MSc dissertation. University of Kansas. Lean I. J., Miller Webster T. K., Hoover W., Chalupa W., Sniffen C. J., Evans E., Block E. and Rabiee A. R. 2005. Effects of BioChlor and Fermenten on microbial protein synthesis in continuous culture fermenters. Journal of Dairy Science, 88: 2524-2536. Leng R. A. and Nolan J. V. 1984. Nitrogen metabolism in rumen. Journal of Dairy Science, 67: 1072-1089. Matras J., Bartle S. J. and Preston R. L. 1990. Nitrogen utilization in growing lambs: effects of grain (starch) and protein source with various rate of ruminal degradation. Journal of Animal Science, 69: 339-347. Pittman K. A. and Bryant M. P. 1964. Peptides and other nitrogen sources for growth of Bacteroides ruminicola. Journal of Bacteriology, 93: 1499-1508. Preston T. 1995. Tropical Animal Feeding. Animal Production and Health. FAO, Rome Reynal S. M. and Broderick G. A. 2005. Effect of dietary level of rumen degraded protein on production and nitrogen metabolism in lactating dairy cows. Journal of Dairy Science, 88: 4045-4064. Reynal S. M., Ipharraguerre I. R., Lineiro M., Brito A. F., Broderick G. A. and Clark J. H. 2007. Omasal flow of soluble proteins, peptides, and free amino acids in dairy cows fed diets supplemented with proteins of varying ruminal degradability. Journal of Dairy Science, 90: 1887-1903. Russell J. B., Sniffen C. J. and Van Soest P. J. 1983. Effect of carbohydrate limitation on degradation and utilization of casein by mixed rumen bacteria. Journal of Dairy Science, 66: 763-775. SAS Institute. 1999-2000. SAS/STAT User’s Guide (Release 8.1). SAS Inst., Inc., Cary, NC. Van Soest P. J., Roberts J. B. and Lewis B. A. 1991. Methods of dietary fiber, neutral detergent fiber and noN.S.trach polysaccharides in relation to animal nutrition. Journal of Dairy Science,74: 3583-3597. Yang C. M. J. 2002. Response of forage fiber degradation by ruminal microorganisms to branched-chain volatile fatty acids, amino acids, and dipeptides. Journal of Dairy Science, 85: 1183-1190. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,906 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,056 |