تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 748 |
تعداد مقالات | 7,112 |
تعداد مشاهده مقاله | 10,246,249 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,899,913 |
غیرفعالسازی ویروس Rhabdovirus carpio (ویروس ویرمی بهاره کپور) با استفاده از نانوذرات نقره در سلولهای رده EPC | ||
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان | ||
مقاله 3، دوره 4، شماره 4، اسفند 1395، صفحه 13-28 اصل مقاله (1.07 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
بابک رمضانی عاقله1؛ محدث قاسمی* 2؛ حجتاله زمانی3 | ||
1دانشجوی کارشناسی ارشد میکروبیولوژی، گروه زیستشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران | ||
2استادیار پژوهشکده آبزیپروری آبهای داخلی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندر انزلی، ایران | ||
3استادیارگروه زیستشناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، رشت، ایران | ||
چکیده | ||
در میان عوامل بیماریزای آبزیان، نقش ویروسها از همه بارزتر بوده، خسارات وارده به علت درمانناپذیری، سرایتپذیری شدید و تشخیص دشوار مهمتر از سایر عوامل بیماریزا است. در این مطالعه اثر ضدویروسی نانوذرات نقره بر ویروس Rhabdovirus carpio، عامل ویرمی بهاره کپور (SVCV)، از طریق مواجهسازی سلولهایEPC آلوده به ویروس با نانوذرات نقره بررسی شد. در ابتدا سمیت سلولی نانوذرات نقره بر روی تیره سلولی تعیین شد و از غلظتهای پایینتر از غلظت نیمه سمی (CC505/0) برای مواجهسازی استفاده شد. مواجهسازی سلولهای آلوده به ویروس با نانوذرات نقره به دو روش تلقیح همزمان و تلقیح با تاخیر چهار ساعته انجام شد. سلولهای تلقیح شده، به مدت شش روز، از نظر بروز آثار آسیب سلولی و تغییرات جمعیت سلولهای زنده بررسی شدند. بر اساس نتایج، غلظت نیمه سمی نانوذرات نقره در سلولهای EPC mg/L62 تعیین شد. همچنین، میزان تلفات سلولی در دو تیمار تلقیح همزمان و تاخیری به ترتیب %39 و %26 بود، در حالی که در این مدت %100 سلولهای شاهد آلوده با ویروس خالص تخریب شدند. بر اساس این مطالعه، نانوذرات نقره در غلظتهای با سمیت کم از قابلیت مناسبی در غیرفعالسازی ویروس ویرمی بهاره کپور برخوردار است و میتواند به عنوان یک عامل ضدویروسی در مهار عفونت SVCV در آبزیپروری مدنظر قرار گیرد. | ||
کلیدواژهها | ||
آبزیپروری؛ عامل ضدویروسی؛ ویرمی؛ نانوذره | ||
مراجع | ||
محمدی ع.وزمانیح.1390.مرجع کامل میکروبشناسی عمومی. انتشارات آراد. 540ص. Ahamed M., Alsalhi M.S. and Siddiqui M.K.J. 2010. Silver nanoparticle applications and human health. Clinica Chimica Acta, 411(23): 1841–1848. Ahne W., Bjorklund H.V., Essbauer S., Fijan N., Kurath G. and Winton J.R. 2002. Spring viremia of carp (SVC). Disease of Aquatic Organisms, 52: 261–272. ChernousovaS.andEppleM.2013. Silver as antibacterial agent: Ion, nanoparticle, and metal. Angewandte Chemie, 52(6): 1636–1653. Dimmock N.J., Easton A.J. and Leppard K.N. 2016. Introduction to Modern Virology. John Wiley and Sons, Australia. 516P. Dixon P.F. 2008. Virus diseases of cyprinids. P: 87–184. In: Eiras J., Segner H., Wahli T. and Kapoor B.G. (Eds.). Fish Diseases, Vol. 1. Enfield: Science Publishers. England. Franci G., Falanga A., Galdiero S., Palomba L., Rai M., Morelli G. and Galdiero M. 2015. Silver nanoparticles as potential anti-bacterial agents. Molecules, 20(5): 8856–8874. Gaikwad S., Ingle A., Gade A., Rai M., Falanga A., Incoronato N., Russo L., Galdiero S. andGaldiero M. 2013. Antiviral activity of mycosynthesized silver nanoparticles against herpes simplex virus and human parainfluenza virus type 3. International Journal of Nanomedicine, 8: 4303–4314. Haenen L.M. and Davidse A. 1993. Comparative pathogenicity of two strains of pike fry rhabdovirus and spring viraemia of carp virus for young roach, common carp, grass carp and rainbow trout. Diseases of Aquatic Organisms, 15: 87–92. Kawata K., Osawa M. and Okabe S. 2009. In vitro toxicity of silver nanoparticles at noncytotoxic doses to HepG2 human hepatoma cells. Environmental Science and Technology, 43(15): 6046–6051. Khandelwal N., Kaur G., Kumar N. and Tiwari A. 2014. Application of silver nanoparticles in viral inhibition: A new hope for antivirals. Digest Journal of Nanomaterials and Biostructures, 9(1): 175–186. Kim J.S., Kuk E., Yu K.N., Kim J.H., Park S.J., Lee H.J., Kim S.H., Park Y.K., Park Y.H., Hwang C.Y. and Kim Y.K. 2007. Antimicrobial effects of silver nanoparticles. Nanomedicine: Nanotechnology, Biology and Medicine, 3(1): 95–101. Mori Y., Ono T., Miyahira Y., Nguyen V.Q., Matsui T. and Ishihara M. 2013. Antiviral activity of silver nanoparticle/chitosan composites against H1N1 influenza A virus. Nanoscale Research Letters, 8(1): 1–6. Moritz M. and Geszke-Moritz M. 2013. The newest achievements in synthesis, immobilization and practical applications of antibacterial nanoparticles. Chemical Engineering Journal, 228: 596–613. OIE (Office International des Epizooties) 2012. Spring viraemia of carp. Manual of Diagnostic Tests for Aquatic Animals. P: 257–273. Pokharkar V.B., Dhapte V.V. and Kadam S.S. 2014. Metallic nanoparticulate drug delivery systems. P: 278–294. In: Arias J.L. (Ed.). Nanotechnology and Drug Delivery: Nanoplatforms in Drug Delivery, Vol. 1. CRC Press, England. 380P. Reed L.J. and Muench H. 1938. A simple method of estimating fifty percent end points. American Journal of Hygiene, 27: 493–497. Sondi I. and Salopek-Sondi B. 2004. Silver nanoparticles as anti-microbial agent: A case study on E. coli as a model for Gram-negative bacteria. Journal of Colloid and Interface Science, 275(1): 177–182. Stone D.M., Ahne W., Denham K.L., Dixon P.F., Liu C.T., Sheppard A.M., Taylor G.R. and Way K. 2003. Nucleotide sequence analysis of the glycoprotein gene of putative spring viraemia of carp virus and pike fry rhabdovirus isolates reveals four genogroups. Diseases of Aquatic Organisms, 53: 203–210. Tennant J.R. 1964. Evaluation of the trypan blue technique for determination of cell viability. Transplantation, 2(6): 685–694. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,783 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,133 |