تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 748 |
تعداد مقالات | 7,108 |
تعداد مشاهده مقاله | 10,240,286 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,897,880 |
تنوع ژنتیکی شترهای شمال استان کرمان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره | ||
تحقیقات تولیدات دامی | ||
مقاله 4، دوره 4، شماره 1، خرداد 1394، صفحه 35-45 اصل مقاله (1.95 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
مهرداد قاسمی میمندی1؛ محمدرضا محمدآبادی* 2؛ علی اسمعیلی زاده کشکوئیه3 | ||
1دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
2دانشیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
3استاد گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
چکیده | ||
در این پژوهش تنوع ژنتیکی جمعیت شترهای یک کوهانه شمال استان کرمان با استفاده از پنج جفت نشانگر ریزماهوارهی VOLP03، VOLP08، YWLL08، YWLL38 و CVR01 مطالعه شد. از شترهای شهرستانهای شهربابک، رفسنجان و راور تعداد 81 نمونه خون (5 جمعیت) گرفته شد. DNA به روش فنل کلروفورم استخراج و PCR انجام شد. جایگاهYWLL08 با 14 آلل و جایگاه CVR01 با 5 آلل به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد آلل واقعی و نیز این جایگاهها با 54/10 و 35/4 آلل به ترتیب بیشترین و کمترین آلل مؤثر را نشان دادند .بیشترین میزان هتروزیگوسیتی مورد انتظار در جایگاه YWLL08 (9108/0) و کمترین آن مربوط به جایگاه CVR01 (7754/0) بود. تمامی جایگاههای مورد بررسی در این جمعیت انحراف از تعادل هاردی واینبرگ را نشان دادند. محتوای اطلاعات چندشکلی در دامنه 9165/0-7801/0 بهدست آمد. مقادیر شاخص تثبیت برای نشانگرهای YWLL08، VOLP03، VOLP08، YWLL38 و CVR01 به ترتیب 036/0، 089/0، 073/0، 046/0، 054/0 و 056/0 بهدست آمد که نشاندهنده تمایز خیلی زیاد بین جمعیتها است. نتایج نشان داد که جمعیت شترهای شمال استان کرمان تنوع ژنتیکی نسبتاً بالایی دارند که همین امر یکی از مهمترین دلایل سازگاری آنها به تغییرات شدید محیطی کرمان است. لذا ضروری است این تنوع ژنتیکی و این دام با ارزش را حفظ نمود. | ||
کلیدواژهها | ||
تنوع زنتیکی؛ شتر یک کوهانه؛ نشانگرهای ریزماهواره | ||
مراجع | ||
خدایی س. ع. 1386. اصول پرورش شتر. تهران، پرتو واقعه، 1: 34-32. شاه کرمی س.، افراز ف.، میرحسینی س. ض.، بنابازی ح.، اسدزاده ن.، اسدی ن.، همتی ب.، قنبری الف. و رضوی ک. 1391. بررسی تنوع ژنتیکی شترهای دو کوهانه ایران. ژنتیک نوین، 7(2): 256-248. وزارت جهاد کشاورزی. 1371. جهاد کشاورزی در آیینه آمار. معاون امور دام، وزارت جهاد کشاورزی. تهران، ایران، www.maj.ir. Askari N., Mohammad Abadi M. R. and Baghizadeh A. 2011. ISSR markers for assessing DNA polymorphism and genetic characterization of cattle, goat and sheep populations. Iranian Journal of Biotechnology, 9: 222-9.
Baumung R., Simianer H. and Hoffmann I. 2004. Genetic diversity studies in farm animals – a survey. Journal of Animal Breeding and Genetics, 121: 361-373.
FAO. 2010. FAO Statistic Division.
FAO. 2011. FAOSTAT: Food and Agriculture Organization of the United Nations, Rom, 2013, from http://faostat.fao.org .
Gautam L., Mehta S. C., Gahlot R. S. and Gautam K. 2004. genetic characterization of Jaisalmeri camel using microsatellite markers. Indian Journal of Biotechnology, 3: 457-459.
Gharabash A. M., Ahmadi M. and Akbarpour H. 2009. Turkman one-humped camel and its products in Golestan province, In: The Regional conferences of camel research priorities, Research Institute, Mashhad Branch, Khorasan Razavi, Iran., pp 15-16.
Hartl D. L. and Clark A. G. 1989. Principles of population genetics. 2nd ed. Sinauer Associates, Sunderland, MA.
Hiendleder S., Thomsen H., Reinsch N., Bennewitz J., Leyhe-Horn B., Looft C., Xu N., Medjugorac I., Russ I., Kühn C., Brockmann G. A., Blümel J., Brenig B., Reinhardt F., Reents R., Averdunk G., Schwerin M., Förster M., Kalm E. and Erhardt G. 2003. Mapping of QTL for body conformation and behavior in cattle. Journal of Heredity, 94: 496-506
Khodai S. A. 2004. The report on camel production systems and the socio-economics of camel herders in the Islamic Republic of Iran. Cardn/Acsad/Camel/P107/2002, Deputy for Livestock Affairs Directorate of Animal Breeding, Iran, 4-10.
Lang K. D. M., Wang Y. and Plante Y. 1996. Fifteen polymorphic dinucleotide microsatellites in llamas and alpacas. Animal Genetics, 27: 285-294. Lewontin R. C. 1974. The genetic basis of evolutionary change Columbia. Univ. press. New York
Mahmoud A. H., AlShaikh M. A., Aljummah R. S. and Mohammed O. B. 2013. Genetic characterization of Majaheem camel population in Saudi Arabia based on microsatellite markers. Research Journal of Biotechnology, 8 (4) Mate M. L., Bustamante A., Giovambattista G., de Lamo D., von Thüngen J., Zambelli A. and Vidal-Rioja L. 2005. Genetic diversity and differentiation of guanaco populations from Argentina inferred from microsatellite data. Animal Genetics, 36: 316–321.
Mburu D. N., Ochieng J. W., Kuria S. G., Jianlin H., Kaufmann B., Rege J. E. O. and Hanotte O. 2003. Genetic diversity and relationships of indigenous Kenyan camel (Camelus dromedarius) populations: implications for their classification. International Society for Animal Genetics. Animal Genetics, 34: 26–32
Mehta S. C., Goyal A. and Sahani M. S. 2007. Microsatellite markers for genetic characterization of Kachahhi camel. Indian Journal of Biotechnology 6: 336-339.
Nei M. 1973. The theory and estimation of genetic distances. In: Genetic structure of populations (ed. Morton NE). University Press of Hawaii, Honolulu 70: 3321-3323.
Obreque V., Coogle L., Henney P. J., Bailey E., Mancilla R., Garcia-Huidobro J., Hinrichsen P. and Cothran E. G. 1998. Characterization of 10 polymorphic alpaca dinucleotide microsatellites. Animal Genetics, 29: 460-467.
O'connell M. and Wright J. M. 1997. Reviews in Fish Biology and Fisheries. Microsatellite DNA in ®shes., 7: 331-363.
Sarhadi F., Niasari Naslaji M., Arab M., Khaki M. and Asadzadeh N. 2012. Comparison of growth trend and fleece weight between dormedary (Kalkoei breed) and crossbred (Bactrain * Dormedary) camel. ARN:IR2011009026. International Information System for the Agricultural Sciences and Technology. AGRIS, FAO. Available online at: http://www.//agris.fao.org.
Sasse J., Mariasegaram M., Jahabar Ali M. K., Pullenayegum, R., Kinne, B. R., Werney U. 2000. Development of a microsatellite parentage and identity verification test for dromedary racing camels. Presented at the 27th International Conference on Animal Genetics, St Paul/Minneapolis, MN, USA,. Schulz U., Yupanqui I. T., Martinez A., Mendez S., Delgado J. V., Gomez M., Dunner S. and Canon J. 2010. The canarian Camel: A Traditional Dromedary Population. Diversity, 2: 561-571.
Shojaei M., Mohammad Abadi M. R., Asadi Fozi M., Dayani O. and Khezri A. 2011. Association of growth trait and Leptin gene polymorphism in Kermani sheep. Journal of Cell and Molecular Research, 2: 67-73.
Stanley H. F., Kadwell M. and Wheeler J. C. 1994. Molecular evolution of the family Camelidae: a mitochondrial DNA study. Proceeding of the Royal Society of London, B., 256: 1–6.
Vijh R. K., Tantia M. S., Mishra B. and Bharani Kumar S. T. 2007. Genetic Diversity and Differentiation of Dromedarian Camel of India. Division of Animal Genetics, National Bureau of Animal Genetic Resources, Karnal, Haryana, India, 04.
Zamani P., Akhondi M., Mohammadabadi M. R., Saki A. A. and Ershadi A. 2013. Genetic variation of Mehraban sheep using two intersimple sequence repeat (ISSR) markers. African Journal of Biotechnology, 10: 1812-1817. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3,824 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,445 |