| تعداد نشریات | 32 |
| تعداد شمارهها | 814 |
| تعداد مقالات | 7,878 |
| تعداد مشاهده مقاله | 36,681,173 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,302,947 |
تأملی در چراییِ انتسابهای مغشوش شعر فارسی | ||
| زبان فارسی و گویشهای ایرانی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 12 آبان 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/plid.2025.30018.1710 | ||
| نویسندگان | ||
| امین یعقوبی(ماریف)1؛ مهدی دهقان* 2 | ||
| 1دانشآموختۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران. | ||
| 2کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. | ||
| چکیده | ||
| نقش جُنگها، تذکرهها و دستنویسهای کهن در تصحیح متون و بازیابی اشعار شاعران، غیر قابل انکار است. با این وجود، همین منابع که میتوانند حتی دیوان یک شاعر فراموش شده را احیاء کنند، خود منشاء آسیبهای جدی در انتساب درست اشعار هستند. میزان این آسیبها به طور مستقیم به درجۀ اعتبار و اصالت هر نسخه وابسته است. این پژوهش با رویکردی توصیفی - تحلیلی به واکاوی ریشههای «انتسابهای مغشوش» در این متون میپردازد؛ انتسابهایی که عمدتاً بر مبنایی غیر انتقادی و حدسی، از جمله: شهرت شاعر در قالبها و سبکهای خاص شعری، تشابه اسمی (و تخلص شاعری)، تکرار و تقلید ناآگاهانه از منابع متأخر، استنادهای نادقیق در متون نثر، جعل عامدانه و افزودههای کاتبان شکل گرفتهاند. با توجه به اینکه شمار چشمگیری از اشعار نویافته و انتسابهای مبهم از این مجرا به متن مقبول شاعران راه یافتهاند، این پژوهش بر ضرورت احتیاط پژوهشی بیشتر از سوی مصححان و محققان در بهرهگیری از این منابع تأکید میکند. | ||
| کلیدواژهها | ||
| انتسابهای مغشوش؛ متون کهن؛ سفینه؛ تذکره؛ دستنویس | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 4 |
||