پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 32 |
| تعداد شماره‌ها | 815 |
| تعداد مقالات | 7,886 |
| تعداد مشاهده مقاله | 36,781,863 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,311,249 |
اختلاف شناسه‌های ماضی و مضارع در گویش خانیک و تفاوت شکل و جای آن با فارسی معیار | ||
| زبان فارسی و گویش‌های ایرانی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 23 مهر 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/plid.2025.29857.1712 | ||
| نویسنده | ||
| زهرا اختیاری* | ||
| استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران | ||
| چکیده | ||
| شناسه‌های فعل‌های ماضی و مضارع در گویش مردم روستای خانیک گناباد، با هم تفاوت دارد، جز اول شخص مفرد که مشترک است. شناسه‌ها با فارسی معیار نیز اختلاف دارد. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. بر اساس گفتگو با گویشوران کهنسال و اغلب بی‌سواد مقیم روستای خانیک جمع‌‌آوری و سپس گفته‌های آنان تجزیه و تحلیل شد. هدف معرفی شناسه‌ها در گویش خانیک است. گویش فارسی خانیک از کهن‌ترین متن‌های موجود زبان فارسی، قدیمی‌تر است. اهّمِ نتایج چنین است: در گویش خانیک شناسه‌ها به دو گروه ماضی و مضارع تقسیم می‌شود. حتی شناسه در فعل‌های امر هم متفاوت با فارسی معیار و با شناسه‌های گویش است. نیز سوم شخص مفرد تمام ماضی‌ها و از تمام فعل‌ها در این گویش دارای شناسه است و این ویژگی‌گویش ناقضِ نوشتة محققانی است که شناسة سوم شخص مفرد در زمان گذشتة سادة کلیة افعال ایرانی را صفر (ø) دانسته‌اند. در برخی سازه‌های جمله محل شناسه تغییر می‌کند و بعد از پیشوند فعلی، قید، صفت، اسم و حرف اضافه می‌آید یا در آغاز فعل و گاه پیش از فعل کمکی قرار می‌گیرد. از این جهت با فارسی معیار اختلافات عمده‌‌ای دارد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| شناسه‌های ماضی و مضارع؛ جابه‌جایی محل شناسه (اِرگتیو ناقص)؛ شناسة سوم‌شخص مفرد ماضی؛ گویش خانیک | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 30 |
||