پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 31 |
| تعداد شماره‌ها | 792 |
| تعداد مقالات | 7,554 |
| تعداد مشاهده مقاله | 24,670,582 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,582,919 |
نقد دیدگاه‌های تقلیل‌گرایانه در خوانش نظریة ادبی و شعر نیما یوشیج | ||
| نقد و نظریه ادبی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 31 اردیبهشت 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/naqd.2025.29863.2665 | ||
| نویسندگان | ||
| ابراهیم حسنکلو* 1؛ علی تسلیمی2؛ رضا چراغی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران | ||
| 2دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران | ||
| 3استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران | ||
| چکیده | ||
| علم مدرن، فرزند «تقلیل‌گرایی» است. ریشة این اصطلاح به دوران رنسانس و تلاش انسان برای فهم جهان به مثابة کل واحد از طریق تجزیه و تحلیل اجزاء متکثر برمی‌گردد. بنابراین به‌نظر می‌رسد تقلیل‌گرایی در جهت مثبت کار می‌کند. اما خواهیم دید این مفهوم در نقد ادبی چه مشکلاتی را به بار خواهد آورد. این پژوهش به نقد دیدگاه‌های تقلیل‌گرایانة منتقدان نظریة ادبی و شعر نیما یوشیج می‌پردازد. نیما به عنوان اولین و مهم‌ترین چهره در شعر معاصر ایران، نیازمند خوانش دقیق و عمیق است، اما شش منتقد بررسی‌شده در این نوشتار - سیروس شمیسا، سعید حمیدیان، تقی پورنامداریان، رضا براهنی، شاپور جورکش، و محمود فلکی - گاه در آراء خود با رویکردی تقلیل‌گرایانه، مفاهیم و مسئله‌های نیما را به جزئیات ساده‌تر و آسان‌یاب‌تر کاهش می‌دهند. بدین منظور، پس از معرفی انواع تقلیل‌گرایی، حوز‌ه‌هایی نظیر فرم، سوژه و ابژه، زبان، تفسیر، و سمبول در بازخوانی نیماپژوهان واکاوی خواهد شد. با بررسی هر یک از این حوزه‌ها نشان داده می‌شود که چگونه رویکردهای تقلیل‌گرایانه باعث از دست رفتن ارتباط اجزاء با کل می‌شود. نتیجه آنکه نقد ادبی باید به کلیت شعر نو نیز توجه کند و با رفت‌وبرگشت‌های مدام از جزء به کل و بالعکس، از رویکردهای یک‌سویه و تقلیل‌گرایانه بپرهیزد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تقلیل‌گرایی؛ نظریة ادبی؛ نقدِ نقد ادبی؛ نیما یوشیج؛ شعر نو | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 68 |
||