
تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 792 |
تعداد مقالات | 7,554 |
تعداد مشاهده مقاله | 24,670,673 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,582,948 |
شمار در زبان گیلکی | ||
زبان فارسی و گویشهای ایرانی | ||
دوره 9، شماره 1 - شماره پیاپی 17، اردیبهشت 1403 | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/plid.2025.28968.1692 | ||
نویسندگان | ||
سیده زینب مهدویان1؛ آزیتا عباسی* 2 | ||
1دانشجوی دکتری زبانشناسی همگانی، دانشکده ادبیات دانشگاه الزهرا، تهران، ایران | ||
2استادیار گروه زبان شناسی، دانشکده ادبیات، دانشگاه الزهرا،تهران،ایران، | ||
چکیده | ||
در این مطالعه چگونگی بازنمایی شمار در زبان گیلکی گونه لاهیجانی مورد بررسی قرار گرفته است. شمار در این زبان با جنبههای گوناگون ساختاری و کاربردشناختی در تعامل است. دادههای پژوهش بر اساس گفتار روزمرهی گویشوران و شم زبانی یکی از نگارندگان گردآوری شده است. بر اساس نتایج پژوهش، ضمایر به لحاظ شمار و در حالتهای فاعلی، مفعولی و اضافی دارای صورتهای متفاوتی هستند. در گروههای اسمیای که معرفه نباشند، حضور نشانگر جمع به همراه طبقهنما موجب بدساختی میشود، درحالیکه در گروههای اسمیِ معرفه حضور تکواژ جمع برای دستوریبودنِ ساخت، اجباری است. دوگانسازی یکی از فرایندهایی است که در تعامل با مفهوم شمار قرار دارد. در این فرایند، استفاده از جزء مکرر به همراه پایه در برخی بافتها برای اشاره به یک مجموعه به کار میرود. بر اساس سایر یافتهها، در ساختهای همپایه، علیرغم اطلاق مفهوم جمع به هر دو عضو، در صورتی که هر دو آنها به یک مجموعه تعلق داشته باشند (به عنوان مثال لوازمالتحریر)، نشانگر جمع میتواند تنها بر روی سازهی دوم تظاهر یابد. در برخی بافتها عدم تطابق صوری یا معنایی به لحاظ شمار مشهود است که عواملی همچون رعایت ادب و تکریم، تعمیم و جانداری در آن دخیل هستند. | ||
کلیدواژهها | ||
شمار؛ ضمیر؛ اسم؛ مفرد؛ نشانگرجمع | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 35 |