پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 31 |
| تعداد شماره‌ها | 708 |
| تعداد مقالات | 6,668 |
| تعداد مشاهده مقاله | 9,211,674 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,324,060 |
تعیین ترکیبات شیمیایی و خوشخوراکی برخی از علف های هرز مزارع یونجه | ||
| تحقیقات تولیدات دامی | ||
| مقاله 7، دوره 7، شماره 3، آذر 1397، صفحه 79-88 اصل مقاله (638.63 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/ar.2018.117.1012 | ||
| نویسندگان | ||
| علی حسین خانی* 1؛ ملیحه داداشی2؛ حمید محمد زاده3؛ سیروس حسن نژاد4 | ||
| 1دانشیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز | ||
| 2دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز | ||
| 3استادیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز | ||
| 4استادیار، گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز | ||
| چکیده | ||
| هدف از انجام این تحقیق تعیین ارزش غذایی هفت گونه از علفهای هرز موجود در مزارع یونجه و مقایسه آنها با یونجه بود. علوفههای مورد بررسی شامل تلخه، بومادران و ریش قوش از خانواده کاسنی، شبدر شیرین و یونجه از خانواده بقولات و دم روباهی، علف پشمکی و علف باغ از خانواده گندمیان بودند. نمونهبرداری از گونههای مورد مطالعه در مرحله برداشت یونجه از مزرعه (10% گلدهی مزرعه) انجام شد. نمونههای برداشت شده به دو بخش تقسیم شده، بخشی از نمونهها در مزرعه به مدت 72 ساعت هوا خشک شده و بخش دیگر به صورت تازه برای انجام آزمایشات خوشخوراکی مورد استفاده قرار گرفت. خوشخوراکی با استفاده از شاخص مصرف کوتاهمدت تعیین شد. بر اساس نتایج بدست آمده، یونجه با 3/14درصد و دم روباهی با 36/8 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار پروتئین خام را در بین علوفههای مورد آزمایش داشتند (05/0>P). بیشترین و کمترین میزان الیاف نامحلول در پاککننده خنثی مربوط به دم روباهی و شبدر شیرین به ترتیب با 70/58 و 76/33 درصد ماده خشک بود (05/0>P). ریش قوش و تلخه به ترتیب با 83/28 و 49/19 درصد بیشترین و کمترین میزان الیاف نامحلول در پاککننده اسیدی را دارا بودند (05/0>P). تلخه بیشترین میزان انرژی قابل متابولیسم و ماده خشک قابل هضم تخمینی را دارا بود (05/0>P). غلات بالاترین خوشخوراکی نسبی را بین گونههای مورد بررسی در حالت تازه و کمترین خوشخوراکی نسبی را در حالت خشک دارا بودند (05/0>P). به طور کلی این تفاوتها در ترکیبات شیمیایی و خوشخوراکی بین یونجه و علفهای هرز باید در تنظیم جیرههای غذایی نشخوارکنندگان مدنظر قرار گیرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ارزش غذایی؛ بقولات؛ خوشخوراکی؛ علف هرز؛ کیفیت علوفه | ||
| مراجع | ||
|
ارزانی ح.، احمدی ع.، آذرنیوند ح. و جعفری ع. ا. 1385. تعیین و کیفیت علوفه پنج گونه مرتعی در مراحل مختلف رشد فنولوژیکی. مجله علوم کشاورزی ایران، (2)37: 311-303. ارزانی ح.، چاره ساز ن.، جعفری ع. ا. و آذر نیوند ح. 1389. بررسی تأثیر فرم و مرحله رویشی در کیفیت علوفه 9 گونه مرتعی البرز مرکزی. پژوهشهای آبخیزداری، 87. پور حیدرغفاری س. و حسن نژاد س. 1392. شناسایی و مطالعه شاخصهای جمعیتی علفهای هرز مزارع یونجه شبستر. نشریه دانش کشاورزی و تولید پایدار، (3)22: 78-71. شورنگ پ. و نیکخواه ع. 1386. تعیین تجزیهپذیری ماده خشک و دیواره سلولـی برخـی از علوفـههای مرتعی به روش کیسههای نایلونی و درون شیشهای. مجله علوم کشاورزی ایران، (1)38: 66-57. شیخ احمدی ه.، آذرفر آ. و محمدزاده س. 1392. خصوصیات شیمیایی، محتوی انرژی و فراسنجههای تجزیهپذیری ماده خشک، پروتئین خام و ماده آلی علوفه یونجه چین اول مناطق مختلف استان کردستان. نشریه پژوهشهای علوم دامی، (3)23: 99-87. جعفرزاده ع. ا. 1377. مطالعات تفضیلی 26 هکتار از اراضی و خاکهای ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز. نشریه دانشکده علوم انسانی و اجـتماعی، 4-2: 29-16. حسن نژاد س. 1389. شناسایی و تهیه نقشه پراکنش علفهای هرز مزارع گندم، جو و یونجه استان آذربایجان شرقی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی .(GIS) رساله دکتری دانشگاه تهران. حشمتی غ.، باغانی م. و بذر افشان ا. ا. 1385. مقایسه ارزش غذایی 11 گونه مرتعی شرق استان گلستان. مجله پژوهش و سازندگی در منابع طبیعی، 73. ربیعی م. 1391. شناسایی گیاهان مرتعی. انتشارات دانشگاه پیام نور. 134 ص. رئوفی راد و. ا.، ابراهیمی ع. ا.، ارزانی ح. و شجاعی اسعدیه ز. 1392. بررسی رابطه بین خوشخوراکی و کیفیت علوفه برخی گیاهان مرتعی (مطالعه موردی: مراتع کرسنک استان چهارمحال و بختیاری). نشریه مرتع و آبخیزداری، مجله منابع طبیعی ایران، (1)66: 120-111. ریاسی ا.، رسانی ع. ا.، نعیمیپور ح. و فتحی م. ح. 1388. مقایسهی روشهای اندازهگیری الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در علوفهها و محصولات فرعی خوراک. مجله پژوهشهای علوم دامی، (1)19. صوفی سیاوش ر. و جانمحمدی ح. 1391. تغذیه دام. ویرایش ششم. انتشارات عمیدی، تبریز. ص: 678-655. علی خواه اصل م.، آذرنیوند ح.، ارزانی ح.، جعفری م. و زارع چاهوکی م. ع. 1388. رابطه خوشخوراکی با نسبت وزنی برگ و ساقه در مراحل مختلف فنولوژی. مجله علمی پژوهشی مرتع، (2)3: 258-246. نجفی، ح.، زند، ا.، دیانت، م.، و نصرتی، ا. 1390. اکولوژی علفهای هرز و گیاهان مهاجم. جهاد دانشگاهی مشهد. 480 ص. AOAC. 1990. Official Methods of Analysis. 15th edition. Association of official analytical chemists. Washington, D.C.
ARC. 1984. Inter departmental protein working party, estimation of protein degradation. A standard method for in situ measurements of nitrogen disappearance from dacron bags suspended in the rumen.
Ahmadi A., Yeganeh H., PirySahragard H. and Zandi Esfahan E. 2013. Preference value study of the species grazed by sheep in semi steppe rangelands in west Azerbaijan of Iran using preference value index during the grazing season. Journal of Biodiversity and Environmental Science, 3(10): 42-51.
Arzani H., Basiri M., Khatibi F. and Ghorbani G. 2006. Nutritive value of some Zagros mountain rangeland species. Small Ruminant Research, 65, 2: 128-135.
Burns J. C., Fisher D. S. and Mayland H. F. 2007. Diurnal shifts in nutritive value of alfalfa harvested as hay and evaluated by animal intake and digestion. Crop science, 47: 2490.
Fonnesbeck P. V., Clark D. H., Garret W. N. and Speth C. F. 1984. Predicting energy utilization from alfalfa hay from the Western Region. Proceedings of American Society of Animal Science (Western Section), 35: 305–308.
Forbes J. M. 2007. Voluntary food intake and diet selection in farm animal. CAB international. Oxon.
Guerrero J. N., Lopez M. L. and Bell C. E. 1999. Sheep thrive on weedy alfalfa. California Agriculture, 53: 29-32.
Holechek J. L., Herbel C. H. and Pieper R. D. 2001. Rang Management.West View Press, USA. 520.
Hoveland C. S., Buchanan G. A., Bosworth S. C. and Bailey I. J. 1986. Forage nutritive quality of weeds in Alabama. First printing, March 1986. Alabama Agriculture Experiment State, Pp: 5-20.
Lacefield G., Henning J., Burris R., Dougherty C. and Absher C. 2001. Grazing alfalfa. University of Kentucky, College of Agriculture, www.ca.uky.edu/agc/pubs/id/id97/id97.pdf.
McGrath D. 1988. Seasonal variation in the water-soluble carbohydrates of perennial and Italian ryegrass under cutting conditions. Irish Journal of Agricultural Research, 27: 131-139.
Maheri N., Safaei A. R., Mirzaei Aghsaghli A., Aghazadeh A. M. and Dastoori M. R. 2007. Use of in vitro gas production technique to compare nutritive value of quackgrass and for ruminants. Journal of Animal and Veterinary Advances, 6 (12): 1351-1356.
Merten D. R. 1997. Creating a system for meeting the fiber requirements of dairy cattle. Journal of Dairy Science, 80: 1463-1482.
Moore J. E. and Undersander D. J. 2002. Relative Forage Quality: An alternative to relative feed value and quality index. Proceedings of 13th Annual Florida Ruminant Nutrition Symposium, pp. 16-32.
National Research Council (NRC). 2007. Nutrient Requirement of Sheep and GoatN .ational Academy of Sciences., Washington DC.
Romney D. L. and Gill M. 1998. Measurement of short-term intake rate (STIR) to predict in vivo parameters in sheep. British Society of Animal Science, 98: 161-171.
SAS Institute Inc. 2003. SAS Users Guide. SAS Institute, Cary, NC. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,125 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 679 |
||