پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 32 |
| تعداد شماره‌ها | 814 |
| تعداد مقالات | 7,880 |
| تعداد مشاهده مقاله | 36,728,919 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,308,086 |
مطالعۀ تاریخی سه جفتآوای خاص در گونۀ رودباریِ قلعه‌گنج (کرمان) | ||
| زبان فارسی و گویشهای ایرانی | ||
| مقاله 6، دوره 3، شماره 1 - شماره پیاپی 5، شهریور 1397، صفحه 113-131 اصل مقاله (1.44 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22124/plid.2018.5677.1050 | ||
| نویسندگان | ||
| سپهر صدیقی نژاد1؛ محمد مطلبی* 2 | ||
| 1دانشجوی دکتری زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه سیستان و بلوچستان | ||
| 2استادیار فرهنگ و زبان های باستانی دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
| چکیده | ||
| در جنوب استان کرمان، گونه‌های متعددی از رودباری بهعنوان زیرشاخۀ گروه گویشهای بَشکَردی و گویشهای جدید ایرانی غربی جنوبی رواج دارند. سه جفتآوای خاص شامل جفت‌واکۀ مرکب فرودین [ʊə]-[ɪə]، جفت‌همخوان لبی‌شدۀ [gw]-[xw] و جفت‌همخوانِ لرزشی [ɾ]-[r] در واجگان رودباری به کار میروند. پژوهش حاضر به تعیین ارزش واجی آنها در واجگان رودباری امروز، و نیز بررسی تحولات آنها از ایرانی باستان تا رودباری امروز میپردازد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد این سه جفتآوای منحصربه‌فرد در واجگان رودباری امروز دارای ارزش واجیاند و تحولات تاریخی آنها روندی کاملاً متمایز از زبان فارسی امروز ایران را پشت سر گذاشته‌است. به‌علاوه، در پارهای موارد باید به زبان فرضی رودباری میانه اشاره و به بازسازی واژههای موردنظر در آن پرداخت؛ وگرنه امکان پیگیری روند تحولات تاریخی برخی از آواهای مزبور میسر نیست. همچنین نتایج پژوهش حاضر آشکار میسازد جفت‌واکۀ مرکب فرودین [ʊə]-[ɪə] فقط مختص چند گونه از بلوچی رایج در ایران نیست، بلکه واجگان گویش رودباری نیز بهرهمند از آنهاست. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| گویش رودباری؛ واج‌شناسی تاریخی؛ واکۀ مرکب؛ همخوان لبی‌شده؛ همخوان لرزشی | ||
|
سایر فایل های مرتبط با مقاله
|
||
| مراجع | ||
|
ابوالقاسمی، م. 1392الف. تاریخ زبان فارسی، تهران: سمت. ــــــــــــــــــــ. 1392ب. دستور تاریخی زبان فارسی، تهران: سمت. باقری، م. 1369. «بررسی تاریخی صوت v= و در زبان فارسی». پژوهشهای فلسفی. دانشگاه تبریز. (34): 42-76. ـــــــــــــــــــ. 1380. واج‌شناسی تاریخی زبان فارسی، تهران: قطره. حسن‌دوست، م. 1389. فرهنگ تطبیقی- موضوعیِ زبان‌ها و گویشهای ایرانیِ نو. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ــــــــــــــــــــ 1393. فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. خانلری ناتل، پ. 1382. تاریخ زبان فارسی. تهران: نشر نو. ذاکری، م. 1386. «مباحث زبان‌شناسی در معیارالاشعار خواجه نصیرالدین طوسی». فرهنگ. (61 و 62): 535-574. کردستانی، س. 1389. بررسی زبانشناسانۀ گویش مُحْمِدی (جبالبارز جنوبی). پایاننامۀ کارشناسی ارشد فرهنگ و زبانهای باستانی، کرمان: دانشگاه شهید باهنر. ــــــــــــــــــــــ. 1391. «گویش مُحْمِدی». مجموعه مقالات اولین همایش بینالمللی گویشهای مناطق کویری ایران، گلاله هنری. دانشگاه سمنان: 1739-1751. مطلّبی، م. 1385الف. «بررسی گویش رودباری (کرمان)». رسالۀ دکتری فرهنگ و زبانهای باستانی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. ــــــــــــ.. 1385ب. «فعل در گویش رودباری (کرمان)». مطالعات ایرانی. (9): 191- 212. مطلّبی، م. و شیبانی‌فرد، ف. 1392. «مواردی از واج‌شناسی تاریخی گویش رودباری کرمان». ادب و زبان. (34): 311- 329. Bussmann, H. 2006. Routledge Dictionary of Language and Linguistics, New York: Routledge.
Kent, R. G. 1953. Old Persian; Grammar, Texts and Lexicon, Connecticut: New Haven.
Korn, A. 2005. Towards A Historical Grammar of Balochi, Wiesbaden: Reichert.
Ladefoged P. and Johnson K. 2011. A Course in Phonetics, Wadsworth: Cengage Learning.
MacKenzie D. N. 1986. Concise Pahlavi Dictionary, London: Oxford University Press.
Okati, F. et al. 2012. “Diphthongization in Five Iranian Balochi Dialects”. Orientalia Suecana, LXI: 107-119.
Skjærvø, P. O. 1988. “Baškardi”. Encyclopedia Iranica, E. Yarshater (ed.) 3: 846-850.
ــــــــــــــــــــــــــ. 1989. “Languages of Southeast Iran: Lārestānī, Komzārī, Baškardī”. Compendium Linguarum Iranicarum, R. Schmitt (ed.), Wiesbaden: Reichert, 363-369.
Windfuhr, L. 1988. “Western Iranian Dialects”. Compendium Linguarum Iranicarum, R. Schmitt (ed.), Wiesbaden: Reichert, 294-295. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 868 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 843 |
||
